Prachtig!

4-4,5 ⭐️

Nu de tranen zijn gedroogd en ik mijn scherm weer kan lezen, is het tijd om een recensie te schrijven. Emile en Joanne bestaan niet echt, maar ik zou willen dat ik ze zou kunnen bedanken voor hun verhaal en inspiratie. Kennelijk moet ik daarvoor toch bij de auteur zijn in dit geval :)

Mélissa da Costa heeft een prachtig levensverhaal geschreven van twee jonge mensen die precies op het juiste moment elkaars reisgenoten worden. Is dit het meest originele verhaal dat je zal lezen? Nee, dat is het niet. Weet Da Costa er een prikkelend en inspirerend verhaal van te maken dat je aan het denken en vooral aan het voelen zet? Ja, dat zeker!

Dit verhaal doet eer aan mensenlevens. Qua plot zijn de keuzes soms wat clichématig en kun je de hoofdlijnen op basis van verwachting aardig uittekenen vanaf dat je ongeveer op een derde van het boek bent. Toch vond ik dat in dit geval niet erg. De schoonheid van het boek zit hem wat mij betreft in de kleine ontmoetingen tussen mensen en de prachtige beschrijvingen van de natuur op de reis van Emile en Joanne.

Dit boek heeft me veel doen glimlachen, mijn hart laten zinken, mijn wangen nat gemaakt van tranen en geïnspireerd voor vele reizen. Alleen al door de prachtige reis die ze maken weet ik dat ik dit boek er regelmatig nog even bij zal pakken om inspiratie op te doen voor een vakantie. Ik hoop dat de research van Da Costa zo goed is als het boek je doet geloven, want dan zijn er een hoop mooie plekken te ontdekken in en rond de Franse Pyreneeën!

En zoals Joanne in het boek steun vindt in dit citaat vind ik hem ook heel passend voor het gevoel dat het boek me geeft:

Het buitengewone ligt op het pad van gewone mensen ~ Paulo Coelho

Ps. Nu wil ik zeker De alchemist gaan lezen!