Lezersrecensie
Sterke vrouwen zijn van alle tijden
3-3,5⭐️
Twee vrouwen op een kantelpunt in hun leven; kiezend voor zichzelf, maar met angst in hun hart. Zullen ze hun verborgen plek, hun schuilplaats, vinden?
"Een goed verhaal begint altijd met thee." (P.8)
Je leest in dit boek vanuit drie perspectieven. De Engelse Opaline vlucht in 1921 voor een liefdeloos huwelijk met een onbekende man die haar broer heeft uitgezocht en vecht voor haar recht om als vrouw een individu te mogen zijn in een tijd waarin dat verre van de norm was. De Ierse Martha vlucht in 2021 ook weg voor een echtgenoot, in haar geval een die haar dag in dag uit alle hoeken van de kamer liet zien. Gehavend en gewond vlucht ze weg uit haar geboortedorp en komt terecht in Dublin. Al snel komt ze daar Henry tegen die in zijn zoektocht naar het manuscript van de tweede roman van Emily Brönte op 1 van Marthas eerste dagen voor het kelderraam staat van het huis waar ze als inwonende hulp terecht is gekomen.
Drie levenspaden die elkaar kruisen en vervlechten, maar hoe houdt het allemaal verband? Ik las dit boek met een leesclub van Ilona da Costa van LS Amsterdam en halverwege het boek hebben we daar uitgebreid over gemijmerd, maar echt ontrafelen konden we het niet. Wat alleen maar leuk is; het boek weet te verrassen! Van een aantal elementen had ik echt wel een idee, maar er zaten ook zeker elementen in die ik nooit had kunnen raden.
Naast alle toffe verwijzingen naar andere literatuur, zit het boek ook vol interessante thema's. Diverse thema's worden aangehaald en krijgen mooie scènes. In veel gevallen was het alleen had het wat mij betreft alleen wat dieper mogen zijn. Er werd nu veel aangestipt, maar er werd niet altijd doorgepakt en dat vond ik zonde. Het zijn heel belangrijke onderwerpen en die hadden van mij meer ruimte mogen krijgen.
Nu raakte ik er af en toe bijna de draad van kwijt, maar ik realiseer me ook dat het feit dat we hem met een leesclub lazen daar niet aan bijdraagt. Tussendoor heb ik hem een krappe week weggelegd en dat hielp niet om alle verhaallijnen en namen goed te blijven herkennen en volgen. Hierdoor heb ik er mogelijk minder van genoten dan gekund had, dus wie weet herlees ik hem nog eens alleen.
De schrijfstijl van Evie Woods vond ik overigens echt fantastisch! Ze geeft mooi het verschil weer tussen 1921 en 2021 qua taal, woordkeuze etc. Ook de sarcastische grapjes en ad rem opmerkingen tussen Martha en Henry kon ik erg waarderen. Oh, en even een extra vermelding voor het personage Madame Bowden, wat een fantastische vrouw! Veel, heel veel, levenservaring en de no-nonsensementaliteit die ze daarvan gekregen heeft; ik houd ervan!
"Het echte leven is niet zoals in films. Je verlaat niet zomaar je huis om ergens anders een nieuw leven te beginnen. Daar zit een periode tussen waarin je alleen kunt ademhalen." (P.34)
Twee vrouwen op een kantelpunt in hun leven; kiezend voor zichzelf, maar met angst in hun hart. Zullen ze hun verborgen plek, hun schuilplaats, vinden?
"Een goed verhaal begint altijd met thee." (P.8)
Je leest in dit boek vanuit drie perspectieven. De Engelse Opaline vlucht in 1921 voor een liefdeloos huwelijk met een onbekende man die haar broer heeft uitgezocht en vecht voor haar recht om als vrouw een individu te mogen zijn in een tijd waarin dat verre van de norm was. De Ierse Martha vlucht in 2021 ook weg voor een echtgenoot, in haar geval een die haar dag in dag uit alle hoeken van de kamer liet zien. Gehavend en gewond vlucht ze weg uit haar geboortedorp en komt terecht in Dublin. Al snel komt ze daar Henry tegen die in zijn zoektocht naar het manuscript van de tweede roman van Emily Brönte op 1 van Marthas eerste dagen voor het kelderraam staat van het huis waar ze als inwonende hulp terecht is gekomen.
Drie levenspaden die elkaar kruisen en vervlechten, maar hoe houdt het allemaal verband? Ik las dit boek met een leesclub van Ilona da Costa van LS Amsterdam en halverwege het boek hebben we daar uitgebreid over gemijmerd, maar echt ontrafelen konden we het niet. Wat alleen maar leuk is; het boek weet te verrassen! Van een aantal elementen had ik echt wel een idee, maar er zaten ook zeker elementen in die ik nooit had kunnen raden.
Naast alle toffe verwijzingen naar andere literatuur, zit het boek ook vol interessante thema's. Diverse thema's worden aangehaald en krijgen mooie scènes. In veel gevallen was het alleen had het wat mij betreft alleen wat dieper mogen zijn. Er werd nu veel aangestipt, maar er werd niet altijd doorgepakt en dat vond ik zonde. Het zijn heel belangrijke onderwerpen en die hadden van mij meer ruimte mogen krijgen.
Nu raakte ik er af en toe bijna de draad van kwijt, maar ik realiseer me ook dat het feit dat we hem met een leesclub lazen daar niet aan bijdraagt. Tussendoor heb ik hem een krappe week weggelegd en dat hielp niet om alle verhaallijnen en namen goed te blijven herkennen en volgen. Hierdoor heb ik er mogelijk minder van genoten dan gekund had, dus wie weet herlees ik hem nog eens alleen.
De schrijfstijl van Evie Woods vond ik overigens echt fantastisch! Ze geeft mooi het verschil weer tussen 1921 en 2021 qua taal, woordkeuze etc. Ook de sarcastische grapjes en ad rem opmerkingen tussen Martha en Henry kon ik erg waarderen. Oh, en even een extra vermelding voor het personage Madame Bowden, wat een fantastische vrouw! Veel, heel veel, levenservaring en de no-nonsensementaliteit die ze daarvan gekregen heeft; ik houd ervan!
"Het echte leven is niet zoals in films. Je verlaat niet zomaar je huis om ergens anders een nieuw leven te beginnen. Daar zit een periode tussen waarin je alleen kunt ademhalen." (P.34)
1
Reageer op deze recensie
