Een interessant debuut!

Wat een tof debuut is dit!
Gaia pretendeert niets te zijn, maar geeft zich bloot. Van losvaste mijmeringen tot onverholen optimisme, maar zich continu bewust van haar eigen perspectief. Haar verhaal is reflectief en tegelijkertijd legt ze zich er bij neer dat het altijd beperkt zal zijn door haar eigen kijk op de dingen.

Je kunt leren van haar verhaal, zonder dat ze ergens belerend wordt. Ze deelt inzichten over mentale gezondheid, trauma, intergenerationele patronen en moederschap en pleit voor inclusiviteit. In samenleving maar ook in onze verhalen aan elkaar. Het negatieve maakt het positieve niet minder waard. Het maakt wel het verhaal compleet en mag het zo zeer ruimte krijgen. Deze inzichten zijn zeker niet beperkt tot mensen in een met haar vergelijkbare situatie, maar voor iedereen die ervoor open staat.