Lezersrecensie
Verdwijnen in de bergen
“Een steen was een berio en dat was ik, Pietro, van het Griekse petros, dat ‘rots’ betekent.”
De acht bergen. Een boek dat sinds het verschijnen op mijn to read lijstje stond en dat ook nog eens in september boek van de maand bij De Wereld Draait Door werd. In de herfstdagen leek het me wel wat om te lezen over het leven in de bergen, dus koos ik dit boek om me bij donkere dagen in te laten verdwijnen.
Het is een prachtig boek waar we verschillende personages leren kennen waarbij hun leven onlosmakelijk verbonden is met de bergen. Het verhaal speelt zich af in het noordelijk deel van Italië, tussen Milaan en Turijn. Eerst lezen we hoe er in de jaren ’80 in de bergen van dit gebied een vriendschap ontstaat tussen twee jongetjes van ongeveer 10 jaar oud, Pietro en Bruno. Het is geschreven als een terugblik van Pietro naar deze tijd. Het verhaal maakt vervolgens sprongen in de tijd naar momenten waarin de jongens jongvolwassen zijn en eindigt uiteindelijk in het recente heden, waarin ze de leeftijd van 40 jaar zijn gepasseerd. En zoals dat vaak is met boeken die gaan over reizen, of dat nou naar een plek ver weg is of het maken van wandelingen in de bergen, leggen de personages ook innerlijk een reis af. Pietro die, zoals hij het zelf zegt, niet echt veel van het leven maakt, raakt in Nepal in gesprek met een Nepalees die hem een wijsheid vertelt. Deze gaat over de acht bergen, een cirkel met acht bergen waarbij in het centrum daarvan een grote berg staat die de Sumeru wordt genoemd. Die bergen rond de Sumeru staat voor de wereld. Terwijl Pietro doelloos van de ene naar de andere berg, dus over de wereld reist – de acht bergen -, blijft Bruno op zijn berg wonen waar hij zijn hele leven al woont en sticht daar een gezin – de Sumeru.
Het verhaal is heerlijk beeldend geschreven waarbij ik me ook echt in alle rustiek van de bergen kon wanen. De wandelingen door de bergen met zijn almen, gletsjes en hutjes met warme kachels. Dat gaven heerlijke leesmomenten. De stukken die zich in Nepal afspeelden waren net zo heerlijk om te lezen en ik moet bekennen, ik ben daardoor wel heel nieuwsgierig naar deze streek geworden.
Wat ik verder besefte was dat, in een vlak land als Nederland, ik eigenlijk ontzettend weinig kennis van bergen heb. Ik kwam termen tegen waar ik nog nooit van gehoord had en daardoor stond ik er van versteld dat een berg zoveel onderdelen heeft. Heel leerzaam dus.
Kort samengevat: het boek leest heerlijk, ik vind het knap dat op alle vlakken de bergen centraal staan, er zit diepgang in en is daarnaast ook nog leerzaam. Persoonlijk heeft het verhaal mij niet geraakt, maar verdient van mij toch 5 sterren.
De acht bergen. Een boek dat sinds het verschijnen op mijn to read lijstje stond en dat ook nog eens in september boek van de maand bij De Wereld Draait Door werd. In de herfstdagen leek het me wel wat om te lezen over het leven in de bergen, dus koos ik dit boek om me bij donkere dagen in te laten verdwijnen.
Het is een prachtig boek waar we verschillende personages leren kennen waarbij hun leven onlosmakelijk verbonden is met de bergen. Het verhaal speelt zich af in het noordelijk deel van Italië, tussen Milaan en Turijn. Eerst lezen we hoe er in de jaren ’80 in de bergen van dit gebied een vriendschap ontstaat tussen twee jongetjes van ongeveer 10 jaar oud, Pietro en Bruno. Het is geschreven als een terugblik van Pietro naar deze tijd. Het verhaal maakt vervolgens sprongen in de tijd naar momenten waarin de jongens jongvolwassen zijn en eindigt uiteindelijk in het recente heden, waarin ze de leeftijd van 40 jaar zijn gepasseerd. En zoals dat vaak is met boeken die gaan over reizen, of dat nou naar een plek ver weg is of het maken van wandelingen in de bergen, leggen de personages ook innerlijk een reis af. Pietro die, zoals hij het zelf zegt, niet echt veel van het leven maakt, raakt in Nepal in gesprek met een Nepalees die hem een wijsheid vertelt. Deze gaat over de acht bergen, een cirkel met acht bergen waarbij in het centrum daarvan een grote berg staat die de Sumeru wordt genoemd. Die bergen rond de Sumeru staat voor de wereld. Terwijl Pietro doelloos van de ene naar de andere berg, dus over de wereld reist – de acht bergen -, blijft Bruno op zijn berg wonen waar hij zijn hele leven al woont en sticht daar een gezin – de Sumeru.
Het verhaal is heerlijk beeldend geschreven waarbij ik me ook echt in alle rustiek van de bergen kon wanen. De wandelingen door de bergen met zijn almen, gletsjes en hutjes met warme kachels. Dat gaven heerlijke leesmomenten. De stukken die zich in Nepal afspeelden waren net zo heerlijk om te lezen en ik moet bekennen, ik ben daardoor wel heel nieuwsgierig naar deze streek geworden.
Wat ik verder besefte was dat, in een vlak land als Nederland, ik eigenlijk ontzettend weinig kennis van bergen heb. Ik kwam termen tegen waar ik nog nooit van gehoord had en daardoor stond ik er van versteld dat een berg zoveel onderdelen heeft. Heel leerzaam dus.
Kort samengevat: het boek leest heerlijk, ik vind het knap dat op alle vlakken de bergen centraal staan, er zit diepgang in en is daarnaast ook nog leerzaam. Persoonlijk heeft het verhaal mij niet geraakt, maar verdient van mij toch 5 sterren.
2
Reageer op deze recensie
