Een druk allegaartje

Het eerste boek van Annelies Verbeke en ergens had ik al het voorgevoel dat ik het niet echt zou gaan waarderen, waarschijnlijk door een combinatie van titel en omslag.

Ten eerste komen er veel te veel personages vluchtig in beeld. Daardoor is het erg lastig om van het verhaal een goed overzicht te houden. Op zich wordt het karakter van Alphonse wel heel duidelijk. Hij is iemand die werk en privé moeilijk gescheiden weet te houden. Dat wekt nogal wat irritaties op bij zijn vriendin Kat. Alphonse zelf schijnt er niet zo mee te zitten. Al die mensen die komen en gaan, samen met - voor mij niet begrepen - muziekpassages, maken het lezen heel onprettig. Ik heb het echt met grote weerzin uitgelezen.

Vluchtig is wel meer te voelen hoe het is om in Belgisch/Franse grensstreek te leven. De oudere mensen, de eenzaamheid, het verleden dat er duidelijk is blijven plakken en zelfs tastbaar is. Ook wat Vlaamse kunst betreft heb ik wat bijgeleerd. Dat waren wel pluspunten.

De rol van de veldleeuwerik vond ik geen toegevoegde waarde geven. Een aantal keer verschijnt de vogel en zou het natuurlijk symbool moeten staan voor Alphonse, maar persoonlijk vind ik het de plank mis slaan. Het lijkt alsof daarmee verkrampt naar een soort poëtische onderlaag wordt gezocht.

Door zoveel personages en gebeurtenissen te betrekken verliest het verhaal aan echte diepgang. Beter was geweest om bepaalde scènes meer tijd te geven.