Gekozen vorm hindert het goede verhaal.

De samenvatting op de achterflap van het boek belooft een spannend, origineel en snel verhaal en de recensie van Hebban luidt: Een subtiele combinatie van schoonheid en eenvoud.
Dus na het boek toegestuurd gekregen te hebben via de #Hebbanbuzz-actie ben ik meteen begonnen aan de eerste thriller van Frederik Baas.
Het verhaal wat op de achterflap samengevat is begint echter pas zo halverwege het vrij dunne boekje. Tot die tijd is de schrijver (die ook de hoofdpersoon van het boek is) in mijn beleving veel te druk bezig uit te leggen hoe hij weet wat er allemaal gebeurd is met de andere personen in het boek op de momenten dat hij daar niet bij was. Dat is jammer. De gekozen vorm haalt meteen de snelheid uit het verhaal alsof er iemand voor je voeten loopt in de supermarkt als je haast hebt. De tijd om deze constructie uit te leggen had ook gebruikt kunnen worden om de karakters nog wat uit te diepen. De subtiele combinatie van schoonheid en eenvoud heb ik er dus niet in gevonden. Dit gaat maar door en kost zoals gezegd de helft van het boek. Dat had ook in 1 hoofdstuk gepast kunnen worden want de meeste thrillerlezers kunnen die complexiteit wel aan. Misschien lees ik te weinig romans om me happy te voelen bij deze vorm van schrijven. Mij maakt het ongeduldig tot het eigenlijke verhaal begint.
Als het verhaal dan eindelijk begint is het zeker wel een goed verhaal. De spanning wordt dan goed opgebouwd en aan het eind (wat ik niet zal verklappen) een mooie wending die ik niet aan zag komen. En dat is eigenlijk wel zoals ik thrillers graag zie. Als het hele boek zo was geweest had ik mijn waardering op ruim 3 sterren gezet. Vanwege de eerste helft van het boek kom ik niet verder dan 2 sterren.