In slaap gewiegd !

Het toekennen van de Olympische Spelen aan het nazistische Duitsland in 1936 is altijd een betwiste beslissing geweest. Bij de toewijzing speelde de integratiegedachte een doorslaggevende rol. Het werd tijd, zo werd beweerd in Olympische kringen, om Duitsland weer een plek te geven in de internationale gemeenschap.

NIET ZIEN OF NIET WILLEN ZIEN ?
Tijdens de voorbereiding op de deelname van Nederland liep de ethische discussie bij de pers, de bonden en de sporters hoog op. Hier en daar trok zich een individuele atleet of een sportvereniging terug. Hoe roder het nest, hoe meer tegenstand. Het Olympische credo van begrip en verzoening was voor sommigen moeilijk te rijmen met de nationaalsocialistische denkbeelden. Anderen, zoals de leden van de gezagsgetrouwe atletiekbond met een aantal NSB-ers in de gelederen, deden daar niet moeilijk over. Toch hing er ook een stemming van lichtvoetige naïviteit. Zo sprak de 'chef de mission' Karel Lotsy de gevleugelde woorden: 'Ik zie in sport dat heerlijke, neutrale terrein'.

Het idee van een heerlijk neutraal speelveld, had Mussolini, de fascistische dictator van Italië, bij internationale sportwedstrijden, al van tafel geveegd. Het lag in de lijn der verwachting dat Hitler heel goed zou begrijpen dat de weerklank van het grootste sportfeest ter wereld, voor een propagandastunt zonder weerga zou zorgen.

GEKOMEN OM TE WINNEN !
Als een volleerde sportcommentator neemt Auke Kok je mee met elke ademtocht van de bronzen sprinter Tinus Osendarp en de onverslaanbare mindset van het zeventienjarige zwemicoon Rie Mastenbroek. Met drie keer goud en één keer zilver kon ze een dikke streep trekken door het bastaardmeisje dat thuis niemand was. Het bewijs dat sport emotie is, spat van deze bladzijden!

Hoe sterk de focus ook op de prestatie gericht was, aan de overweldigende context ontsnapte niemand. De Duitsers hadden kwistig met geld en 'Gründlichkeit' gestrooid. Alles verdiende het etiket 'nooit gezien': de grootse infrastructuur, het comfort in het Olympisch dorp, de aandacht voor esthetiek, de doorgedreven efficiëntie van het organisatorische, het luchtschip 'De Hindenburg' dat 'als een dikke sigaar' door de lucht zweefde enz.

Sporter en toeschouwer werden omvergeblazen. En wat een sfeer heerste er in het stadion! Het gejoel op de tribunes, de nationalistische kreten en gezangen, de enthousiast wapperende hakenkruisvlaggen... verdoofden atleten en bezoekers. De snor van de Führer moet van extase getrild hebben! Een scherpe blik zou gezien hebben dat de partij de staat was geworden!

VERBLIND
Weg waren de gedachten aan de Jodenvervolging, de verjaagden, de gefolterden, de concentratiekampen. Enkel de zwarte topsprinter Jesse Owens kon nog een stok in het hoenderhok gooien. Voor een eerste 'wake-up call' was het wachten tot november 1938 toen tijdens de 'Kristallnacht' in heel Duitsland Joden en hun bezittingen werden aangevallen.

Auke Kok heeft alles uit de kast gehaald om ons eraan te herinneren dat het jaartal 1936 als een kwaadaardig omen boven de wereld hing maar dat de mensheid zich liet verblinden door een propagandamachine. Moet je dit een gebrek aan verstand of aan moed noemen?
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/