Lezersrecensie
De vervloekte erfenis van Gauguin !
Wie vertrouwd is met commissaris Maigret en zijn rustige maar efficiënte manier van rechercheren, voelt zich meteen thuis in de Bretoense verhalen van Jean-Luc Bannalec. Omdat een rokende speurder niet meer bij deze tijd hoort, is de pijp van de Simenon-held uit beeld gebleven en vervangen door enkele ochtendlijke cafeïneshots in het stamcafé van 'commissaire' Georges Dupin.
EEN SOLISTISCHE RECHERCHEUR
Aan de zuidkust van Bretagne liggen slaperige, nog vrij traditionele vissersplaatsjes waar buiten het toeristische seizoen niets ophefmakends gebeurt. Als een schrijver van spannende boeken er wil aarden, dan moet hij de werkelijkheid een duwtje geven. Daarom wordt een 91-jarige hoteleigenaar, die als gulle gever bekend staat, vermoord. Verontwaardiging alom en een piekerende, weinig mededeelzame Dupin. De commissaris is geen teamspeler, eerder een dominante chef die korte bevelen geeft aan zijn inspecteurs en nooit een vergadering belegt. Hoewel hij beleefd omgaat met zijn getuigen, past de vaderlijke autoriteit van Maigret noch bij hem noch bij de 21ste eeuw.
Zoals het een topspeurder betaamt, werkt hij zich een weg doorheen de rookgordijnen die de betrokkenen optrekken. Uiteindelijk draait het om een slecht bewaard familiegeheim waarin meester-schilder Paul Gauguin ongewild een rol speelt. Tussen 1886 en 1889 was hij het uithangbord van de laat-impressionistische School van Pont-Aven. In dit verhaal verweeft Bannalec charmante weetjes over de Bretoens-Keltische identiteit met de 'couleur locale' en het plot. De beelden van notendopbootjes, witte stranden, het estuarium van de Aven, Plage Tahiti, maretakken, palmbomen, een Keltisch bos en 'een horizon die even eindeloos is als de hemel', blijven op je netvlies hangen. Na het dichtklappen van het boek zullen heel wat lezers willen afreizen naar deze melancholisch-romantische streek.
OPLUCHTING
Ook de afwezigheid van technologisch onderzoek, dat overheerst in de hedendaagse spannende roman, is een verademing. Geen telefoontaps, geen uitlezen van smartphones, geen camerabeelden, geen DNA-analyses, geen cyberspecialisten enz. De digitale bestanden mogen, zo nodig, plaats maken voor dikke registers en de noodzakelijke forensische activiteiten blijven op de achtergrond. Via gerichte vragen en het luistertalent van Georges Dupin komt de oplossing in zicht. Een avondwandeling in het haventje van Concarneau kan daarbij verhelderend werken! Jean-Luc Bannalec gaat terug naar de basis!
Hoewel het tempo in het eerste van de vier delen behoorlijk laag ligt, slaagt de auteur erin om, met het vorderen van het plot, de stoffering steeds gevarieerder en intrigerender te maken. Hij laat ons niet alleen nadenken over de puzzelstukjes maar ook over het koortsachtige, kille karakter van veel moderne thrillers en wellicht zelfs over onze jachtige aaneenschakeling van dagen. Een verblijf aan de Bretoense zuidkust zou ons weer in balans kunnen brengen. En met wat geluk nodigt Georges Dupin ons dan uit voor een espresso en een 'pain au chocolat'. Zoals hij zelf zegt: 'Aan het eind van de wereld, kom je elkaar altijd tegen!'
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
EEN SOLISTISCHE RECHERCHEUR
Aan de zuidkust van Bretagne liggen slaperige, nog vrij traditionele vissersplaatsjes waar buiten het toeristische seizoen niets ophefmakends gebeurt. Als een schrijver van spannende boeken er wil aarden, dan moet hij de werkelijkheid een duwtje geven. Daarom wordt een 91-jarige hoteleigenaar, die als gulle gever bekend staat, vermoord. Verontwaardiging alom en een piekerende, weinig mededeelzame Dupin. De commissaris is geen teamspeler, eerder een dominante chef die korte bevelen geeft aan zijn inspecteurs en nooit een vergadering belegt. Hoewel hij beleefd omgaat met zijn getuigen, past de vaderlijke autoriteit van Maigret noch bij hem noch bij de 21ste eeuw.
Zoals het een topspeurder betaamt, werkt hij zich een weg doorheen de rookgordijnen die de betrokkenen optrekken. Uiteindelijk draait het om een slecht bewaard familiegeheim waarin meester-schilder Paul Gauguin ongewild een rol speelt. Tussen 1886 en 1889 was hij het uithangbord van de laat-impressionistische School van Pont-Aven. In dit verhaal verweeft Bannalec charmante weetjes over de Bretoens-Keltische identiteit met de 'couleur locale' en het plot. De beelden van notendopbootjes, witte stranden, het estuarium van de Aven, Plage Tahiti, maretakken, palmbomen, een Keltisch bos en 'een horizon die even eindeloos is als de hemel', blijven op je netvlies hangen. Na het dichtklappen van het boek zullen heel wat lezers willen afreizen naar deze melancholisch-romantische streek.
OPLUCHTING
Ook de afwezigheid van technologisch onderzoek, dat overheerst in de hedendaagse spannende roman, is een verademing. Geen telefoontaps, geen uitlezen van smartphones, geen camerabeelden, geen DNA-analyses, geen cyberspecialisten enz. De digitale bestanden mogen, zo nodig, plaats maken voor dikke registers en de noodzakelijke forensische activiteiten blijven op de achtergrond. Via gerichte vragen en het luistertalent van Georges Dupin komt de oplossing in zicht. Een avondwandeling in het haventje van Concarneau kan daarbij verhelderend werken! Jean-Luc Bannalec gaat terug naar de basis!
Hoewel het tempo in het eerste van de vier delen behoorlijk laag ligt, slaagt de auteur erin om, met het vorderen van het plot, de stoffering steeds gevarieerder en intrigerender te maken. Hij laat ons niet alleen nadenken over de puzzelstukjes maar ook over het koortsachtige, kille karakter van veel moderne thrillers en wellicht zelfs over onze jachtige aaneenschakeling van dagen. Een verblijf aan de Bretoense zuidkust zou ons weer in balans kunnen brengen. En met wat geluk nodigt Georges Dupin ons dan uit voor een espresso en een 'pain au chocolat'. Zoals hij zelf zegt: 'Aan het eind van de wereld, kom je elkaar altijd tegen!'
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van maryse
Gesponsord
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
