Het verdriet van de naamlozen !

In 'Dodentunnels' breekt Elly Griffiths een lans voor de daklozen. Zij doen haar personage Judy, een invoelende familierechercheur, denken aan soldaten die haveloos van het slagveld teruggekeerd zijn. Ook hebben ze een 'nom de guerre', alsof ze een schaduw zijn van zichzelf. Als twee van hen vermoord worden maakt Judy er een erezaak van om de dader in te rekenen.
Een andere verhaallijn brengt ons bij de titel van dit boek. In een kalkstenen ondergrond worden merkwaardige botten gevonden. Ze lijken geopend te zijn om het merg eruit te kunnen halen. Archeologe Ruth Galloway vraagt zich verbijsterd af of ze te maken heeft met hedendaags kannibalisme.
Het intrigerende onderzoek naar mensen die van de aardbol verdwenen lijken te zijn, baart de rechercheurs grote zorgen. Voeg daarbij de getuigen die het achterste van hun tong niet laten zien, en ook de lezer krijgt last van plaatsvervangende frustratie. Zoals we van deze doorwinterde schrijfster gewoon zijn, heeft ze dit complexe zoekplaatje perfect onder controle. En het idee dat de ondergrond een alternatief voor de bovengrond kan zijn, is mooi vormgegeven!
Eén minpuntje: de twee verhaallijnen ontmoeten elkaar deze keer op een krampachtige manier.
Elly Griffiths is altijd prettig en zeer onderhoudend gezelschap! Naast sprankelende dialogen en boeiende historische weetjes is er vaak relativerende humor. Telkens opnieuw raakt ze haar personages met een toverstokje aan. Bovendien slaagt ze erin om steeds andere ramen te openen op mens en maatschappij! Deel 9 in deze Ruth Galloway-serie oogt nog bijzonder fris!