Lezersrecensie
Geknipt om te dienen !
Welk beeld hebben doorsnee burgers van politicus Ahmed Aboutaleb? Wellicht zien ze hem als een intelligente, hard werkende, betrokken bestuurder. Een getting-things-done-man met een hart voor de medemens. Van memoires mag je verwachten dat ze je kijk op een auteur verder opentrekken en je misschien zelfs verrassen!
MET HARDE HAND
In de openingshoofdstukken neemt hij je mee naar zijn jeugd in Noordoost Marokko. Daar krijg je meteen een aantal passages aangereikt die je met de ogen doen knipperen. Zowel in de reguliere school als in de Koran-klas werden er een halve eeuw geleden flinke lijfstraffen uitgedeeld. Leerplicht bestond trouwens niet. De vijftienjarige Ahmed was op een haar na als een analfabeet naar Nederland gekomen. Hoeveel kans zou hij in dat geval gehad hebben op het uitbouwen van een loopbaan?
Het harde werk op de droge akkers van het dorp en het buitenshuis verduren van een kind onvriendelijke opvoeding, hebben de basis gelegd voor de eigenschappen die we de voormalige burgemeester van Rotterdam nu toekennen: strijdvaardigheid en volharding.
OP EIGEN KRACHT OMHOOG
De combinatie van een grote intelligentie, een gezonde ambitie en een doordouwersmentaliteit heeft hem geen windeieren gelegd. Overtuigende sollicitatiegesprekken brengen hem bij bestuurgerelateerde functies (overheidswoordvoerder, de SER, het CBS) en later bij de bestuursambten zelf. Als een headhunter aan je deur klopt, heeft je reputatie vleugels gekregen! Toch houdt Ahmed Aboutaleb de voeten op de grond. Voor hem telt het leren kennen van nieuwe vakdomeinen, het opdoen van ervaringen in het werken met mensen en bovenal het dienstbaar zijn. Die levenshouding heeft hij, gevoed door de Koran, van huis uit meegekregen.
Van de schaduw in de schijnwerpers treden maakt je werk een stuk moeilijker! Zichtbaarder betekent ook kwetsbaarder. Als hij in 2002 een directeursfunctie aangeboden krijgt bij de gemeente Amsterdam, er wat later Wethouder wordt, en in 2007 tot Staatssecretaris van Sociale Zaken benoemd wordt, moet hij aan torenhoge verwachtingen voldoen en liggen er hoofdpijndossiers op zijn werktafel.
DE ROLLERCOASTER DIE ROTTERDAM HEET
Maar de echte pijn komt uit een andere hoek en treft de topbestuurder in zijn ziel. Hoewel hij op brede waardering kan rekenen, zijn er collega-politici die zijn loyaliteit tegenover de Nederlandse cultuur en samenleving schaamteloos in twijfel trekken. Als hij burgemeester van Rotterdam wordt (2008), moet hij spitsroeden lopen tijdens de raadsvergaderingen. Hij noemt dat 'roeptoeterige kritiek'. Je kunt het ook grove onbeschoftheid noemen.
Toch houdt hij oprecht van de Maasstad waar je 'respect moet verdienen'. Zoals elke bestuurder van een grote gemeente, moet ook hij veel ballen in de lucht houden, permanent brandjes blussen en polarisatie vermijden. Alle mogelijke crisismomenten dienen zich aan: een Pegida-betoging, Kick Out Zwarte Piet-acties, de uitzetting van een Turkse minister, verhitte Feyenoord-hooligans, de alarmerende Corona-tijd enz. Ahmed Aboutaleb gaat in cognito én officieel de wijken in, luistert, overlegt, zoekt het compromis maar trekt waar nodig ook een duidelijke streep.
Daarnaast zet hij grote beleidslijnen uit. In samenwerking met het Haagse bestuur wordt een ambitieus openbaar vervoersnet gerealiseerd dat beide steden via alle tussenliggende gemeenten met elkaar verbindt. Infrastructuur, economische ontplooiing en woningbouw gaan hier hand in hand. Tegelijkertijd draagt hij zorg voor verkommerde wijken waar de buurtbewoner de openbare ruimte moet prijsgeven ten voordele van de misdaad. Van een no go area worden buurten zoals de West-Kruiskade omgevormd tot menswaardige plekken. Hoe meer deze burgervader van zichzelf laat zien, hoe meer handen er voor hem op elkaar gaan. In een tijd van voortschrijdend populisme toont hij aan dat het loont om op traditionele partijen te stemmen.
DE MENS ACHTER DE BESTUURDER
Ahmed Aboutaleb steekt nooit een pluim op zijn eigen hoed, hooguit op een hoed die hij deelt met anderen. Naast bescheiden is hij nieuwsgierig, doelgericht en, zoals alle mensen die het verschil maken, is hij bijna de klok rond in touw. Omdat hij weet dat je al netwerkend het beste resultaat behaalt, betrekt hij bij elk groot project of spanningen in de stad de belanghebbenden én de beleidsverantwoordelijken. Zoals zijn motto waarschuwt: 'In gebarsten grond spoelt verkoelend water zo weg'.
Deze pionier is van het rotsachtige type en dus geen vrijbuiter. Daarom is dit persoonlijke document, zoals we ons afvroegen in de inleiding, niet verrassend. En dat hoeft ook niet. Dat het bezielend is en een voorbeeldfunctie heeft, maakt het meer dan waardevol! Stemmen van derden, collega's en inwoners van Amsterdam en vooral Rotterdam, zouden hier hun perspectief aan kunnen toevoegen. Maar dat is aan hen...
DE VERHAALVERPAKKING
'Thuis' garandeert trouwens een plezierige leeservaring. Deze aan de HTS afgestudeerde bèta-man heeft een vloeiende pen! Hij doseert, stoffeert, varieert en neemt je vol overtuiging mee in zijn vertelling. Zijn taal is beeldend als het kan en nuchter als het moet. En van alle woorden is 'dienstbaarheid' het belangrijkste. Zoals de auteur het zelf zegt, is hij liever deel van de lijst dan van het schilderij!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
MET HARDE HAND
In de openingshoofdstukken neemt hij je mee naar zijn jeugd in Noordoost Marokko. Daar krijg je meteen een aantal passages aangereikt die je met de ogen doen knipperen. Zowel in de reguliere school als in de Koran-klas werden er een halve eeuw geleden flinke lijfstraffen uitgedeeld. Leerplicht bestond trouwens niet. De vijftienjarige Ahmed was op een haar na als een analfabeet naar Nederland gekomen. Hoeveel kans zou hij in dat geval gehad hebben op het uitbouwen van een loopbaan?
Het harde werk op de droge akkers van het dorp en het buitenshuis verduren van een kind onvriendelijke opvoeding, hebben de basis gelegd voor de eigenschappen die we de voormalige burgemeester van Rotterdam nu toekennen: strijdvaardigheid en volharding.
OP EIGEN KRACHT OMHOOG
De combinatie van een grote intelligentie, een gezonde ambitie en een doordouwersmentaliteit heeft hem geen windeieren gelegd. Overtuigende sollicitatiegesprekken brengen hem bij bestuurgerelateerde functies (overheidswoordvoerder, de SER, het CBS) en later bij de bestuursambten zelf. Als een headhunter aan je deur klopt, heeft je reputatie vleugels gekregen! Toch houdt Ahmed Aboutaleb de voeten op de grond. Voor hem telt het leren kennen van nieuwe vakdomeinen, het opdoen van ervaringen in het werken met mensen en bovenal het dienstbaar zijn. Die levenshouding heeft hij, gevoed door de Koran, van huis uit meegekregen.
Van de schaduw in de schijnwerpers treden maakt je werk een stuk moeilijker! Zichtbaarder betekent ook kwetsbaarder. Als hij in 2002 een directeursfunctie aangeboden krijgt bij de gemeente Amsterdam, er wat later Wethouder wordt, en in 2007 tot Staatssecretaris van Sociale Zaken benoemd wordt, moet hij aan torenhoge verwachtingen voldoen en liggen er hoofdpijndossiers op zijn werktafel.
DE ROLLERCOASTER DIE ROTTERDAM HEET
Maar de echte pijn komt uit een andere hoek en treft de topbestuurder in zijn ziel. Hoewel hij op brede waardering kan rekenen, zijn er collega-politici die zijn loyaliteit tegenover de Nederlandse cultuur en samenleving schaamteloos in twijfel trekken. Als hij burgemeester van Rotterdam wordt (2008), moet hij spitsroeden lopen tijdens de raadsvergaderingen. Hij noemt dat 'roeptoeterige kritiek'. Je kunt het ook grove onbeschoftheid noemen.
Toch houdt hij oprecht van de Maasstad waar je 'respect moet verdienen'. Zoals elke bestuurder van een grote gemeente, moet ook hij veel ballen in de lucht houden, permanent brandjes blussen en polarisatie vermijden. Alle mogelijke crisismomenten dienen zich aan: een Pegida-betoging, Kick Out Zwarte Piet-acties, de uitzetting van een Turkse minister, verhitte Feyenoord-hooligans, de alarmerende Corona-tijd enz. Ahmed Aboutaleb gaat in cognito én officieel de wijken in, luistert, overlegt, zoekt het compromis maar trekt waar nodig ook een duidelijke streep.
Daarnaast zet hij grote beleidslijnen uit. In samenwerking met het Haagse bestuur wordt een ambitieus openbaar vervoersnet gerealiseerd dat beide steden via alle tussenliggende gemeenten met elkaar verbindt. Infrastructuur, economische ontplooiing en woningbouw gaan hier hand in hand. Tegelijkertijd draagt hij zorg voor verkommerde wijken waar de buurtbewoner de openbare ruimte moet prijsgeven ten voordele van de misdaad. Van een no go area worden buurten zoals de West-Kruiskade omgevormd tot menswaardige plekken. Hoe meer deze burgervader van zichzelf laat zien, hoe meer handen er voor hem op elkaar gaan. In een tijd van voortschrijdend populisme toont hij aan dat het loont om op traditionele partijen te stemmen.
DE MENS ACHTER DE BESTUURDER
Ahmed Aboutaleb steekt nooit een pluim op zijn eigen hoed, hooguit op een hoed die hij deelt met anderen. Naast bescheiden is hij nieuwsgierig, doelgericht en, zoals alle mensen die het verschil maken, is hij bijna de klok rond in touw. Omdat hij weet dat je al netwerkend het beste resultaat behaalt, betrekt hij bij elk groot project of spanningen in de stad de belanghebbenden én de beleidsverantwoordelijken. Zoals zijn motto waarschuwt: 'In gebarsten grond spoelt verkoelend water zo weg'.
Deze pionier is van het rotsachtige type en dus geen vrijbuiter. Daarom is dit persoonlijke document, zoals we ons afvroegen in de inleiding, niet verrassend. En dat hoeft ook niet. Dat het bezielend is en een voorbeeldfunctie heeft, maakt het meer dan waardevol! Stemmen van derden, collega's en inwoners van Amsterdam en vooral Rotterdam, zouden hier hun perspectief aan kunnen toevoegen. Maar dat is aan hen...
DE VERHAALVERPAKKING
'Thuis' garandeert trouwens een plezierige leeservaring. Deze aan de HTS afgestudeerde bèta-man heeft een vloeiende pen! Hij doseert, stoffeert, varieert en neemt je vol overtuiging mee in zijn vertelling. Zijn taal is beeldend als het kan en nuchter als het moet. En van alle woorden is 'dienstbaarheid' het belangrijkste. Zoals de auteur het zelf zegt, is hij liever deel van de lijst dan van het schilderij!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van maryse
Gesponsord
Is Liften naar de hemel van Lex Paleaux jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is De nomade van Anya Niewierra jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is Beladen huis van Christien Brinkgreve jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is Het huis met de palm van Esther Verhoef jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is De verwarde cavia terug op kantoor van Paulien Cornelisse jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is Meneer Putmans ziet het licht van Hendrik Groen jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Matthew’s vriend wordt door een stalker bedreigd. Als er meerdere moorden worden gepleegd, lijken deze met dezelfde stalker verband te houden. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
