Subtiele stijl, krachtig verhaal

Geen titel die zo tot de verbeelding spreekt als deze. En wat zitten er veel lagen in de titel verborgen die in het boek naar voren komen.

In tegenstelling tot wat de achterflap doet vermoeden, wordt het moment van Jodensterren drukken maar kort aan gestipt. Zonder verder uittewijden doet dit tekort aan het verhaal dat Mariska Tjoelker vertelt.
En dat vertellen kan ze. Op een subtiele wijze reikt ze de lezer fragmentarisch gebeurtenissen aan. De kunst van het weglaten over waar het nu zo om draait in de levens van Jan, Sam en Julia heeft ze goed neergezet.

Het verhaal beslaat enkele generaties waarin de gebeurtenissen tussen 1907-1950 en 1991/1992 beschreven worden. In een goed gekozen vorm, namelijk Julia die haar opa Jan vragen stelt. Origineel om eens geen dagboek te gebruiken.

Jan verteld over zijn leven als arbeider in de weverijfabriek. Hoe er onrust was, stakingen. En over het verhaal van de vrouw op de foto die in zijn woonkamer staat.
Julia worstelt met een stilzwijgende vader. Stram en vlammend komt zijn karakter over. En de lezer vraagt zich tot ver in het boek af waarom hij zo is.

De wisselingen tussen heden en verleden worden duidelijk neergezet. Boven elk hoofdstuk vind men de datum en plaats waar het omgaat in dit hoofdstuk. Ook de personages krijgen een eigen taal en karakter. Die ook doorgevoerd is in het heden, zoals bij Jan.

Voor wie meer wil lezen over de tijd vóór de Tweede Wereldoorlog en wil ervaren hoe sommigen tot bepaalde keuzes gekomen zijn, is dit boek zeker aan te bevelen.