EEN JUWEEL VAN EEN BOEK

‘Erfgrond’ is een rijk boek. Het past naadloos bij het hedendaags verlangen naar evenwicht tussen ons menselijk bestaan en de aarde waarop wij leven. Maria Turtschaninoff beschrijft in herkenbare, meeslepende woorden vier eeuwen Nevabacka, het pachtboerderijtje dat Matts, een afgezwaaide soldaat, als beloning voor trouwe dienst in de 17e eeuw kreeg toegezegd. Aanvankelijk moest ik denken aan kabouter Piggelmee, een sprookjesfiguur, die een tovervis wensen liet doen en ook een tijdje baas van bos en duin was. Matts en de generaties die op hem volgden waren namelijk behoorlijk bijgelovig. Watergeesten, bosnimfen, trollen, gouden sterren, de toverberk en het mysterieuze veen spelen allemaal een rol. Maar de families waren ook godvrezend. Elke zondag ter kerke, op jonge leeftijd belijdenis en eerbied voor alles wat van hogerhand gegeven en genomen werd. Een citaat: ‘De schoonheid die de natuur hier op aarde tentoonspreidt is van dien aard, dat ik die adembenemend vind. Hoe mooi zal dan niet Gods hemel zijn.’ Dat is nogal wat. In vierhonderd jaar Nevabacka komt van alles voorbij. Rijke en mislukte oogsten, oorlog, hongersnood, epidemieën, afbraak, opbouw en teloorgang. Binnen deze wisselende omstandigheden altijd zelfvoorzienend. Voldoende voor iedereen, zolang niemand meer neemt dan nodig is. Dit meeslepende boek neemt u mee door de bossen van Finland en dwingt te luisteren naar de natuur. ‘Erfgrond’ is een rijk boek, sterker nog: het is een juweel. Terecht gelauwerd en in vele taalgebieden verschenen.