LANGZAAM ONTVLAMMEND, UITEINDELIJK ALLESVERZENGEND

‘Als de Grote Oorlog voorbij is en het Ottomaanse Rijk gevallen, bezetten de grootmachten Constantinopel.’ Is deze zin op de flaptekst van het boek een waarschuwing vooraf! Misschien. Wie zich waagt aan Het Xoanon doet er verstandig aan zich eerst te verdiepen in de ondergang van het Ottomaanse Rijk en de geboorte van de moderne Turkse staat onder Kemal Atatürk. Gewapend met die kennis ben je beter voorbereid op deze zinderende leesreis.
Het is begin jaren twintig van de vorige eeuw. Istanbul heet nog Constantinopel en staat onder controle van de geallieerden. In dit broeierige, mondaine decor waadt de vrijbuiter Beaujon door salons, achterkamertjes en schimmige stegen. Hij raakt betrokken bij een mysterieuze aanslag waarbij een oeroud voorwerp, het xoanon, een reliek uit de oudheid, wordt buitgemaakt.
Dan begint de tocht. Smyrna lonkt. Of brandt. Onderweg is er altijd het xoanon, dat als een schaduw over zijn reis hangt. En altijd zijn daar de medestanders (of zijn het rivalen?) wier loyaliteit even grillig blijkt als de tijdgeest.
En Beaujon? Hij bereikt Smyrna op het hoogtepunt van de strijd. Een stad in vuur. Een verleden dat verbrandt. Wie blijft over? Wat blijft behouden?
Wie de lange aanloop van het boek accepteert en het historische decor op waarde weet te schatten, wordt beloond met een roman die langzaam ontvlamt en eindigt in een allesverzengend slot. Vier sterren, wat mij betreft.