Aangrijpend, emotioneel en wederom overduidelijk bewijs Waarom Wendy mijn favo NL auteur is!

Wat een aangrijpend, prachtig alsook verdrietig en emotioneel verhaal heb ik net gelezen zeg, jeetje. Een page turner welke je gewoon niet meer weg kunt leggen.

Ik was al bekend met Wendy’s geweldige schrijftalent en heb onwijs genoten (understatement) van haar romans bv. en ik was dus heel erg benieuwd hoe deze Young Adult met zo’n actueel onderwerp mij zou gaan bevallen. Ik kon dus ook niet lang wachten met beginnen nadat het boek binnen kwam. Nog geen dag later was het uit…

"Als ik iets weet, dan is het dat ik wil leven. Óverleven. De drang ernaar is gigantisch. Nog meer dan mijn longen om zuurstof schreeuwen. En dat doen ze, terwijl ik alleen maar kan hoesten door het stof.” - Jonas


Het verhaal wordt geschreven vanuit 4 POV’s en ik vond ze alle 4 even interessant en prachtig uitgewerkt. Elk personage voelt zo realistisch geschreven aan en ik leefde echt met ze mee. Hun achtergrond verhalen en problemen gaven ze een mooie diepgang mee en vanaf het moment dat het gruwelijk mis gaat in London, vind ik de tot dan toe ontwikkelende romances en vriendschappen echt nog even tot een niveautje hoger getild worden. Wendy’s omschrijvende manier van uitdrukken raakt me altijd zo hard en ik zit elke keer met m’n ogen vastgelijmd aan de pagina’s en wil alleen maar meer meer meer.

“Heb ik me ooit zo angstig, zo verscheurd en zo beschaamd tegelijk gevoeld? Heeft ooit eerder de waarheid zo zwaar op mijn schouders gedrukt? Heb ik ooit eerder zo de behoefte gehad om uit te leggen dat dit net zo ver van mij afstaat als van hen? Dat mijn geloof, dat prachtige geloof waar ik trots op ben, hier niets mee te maken heeft? Dat het lijnrecht staat op wat er zojuist op het perron van King’s Cross Station gebeurde?”- Naima


Mezelf he-le-maal verliezen in dit verhaal gebeurde dan ook al vanaf pagina 1 en het heeft me echt niet meer losgelaten. Elke vrije seconde die ik had, pakte ik het boek op om te lezen. Loïs, Naima, Jonas en Ralph waren constant bij me in mijn gedachtes en ze zullen ook nog wel even bij me blijven, ondanks dat ik het boek net heb dichtgeslagen.

“Op de een of andere manier geloof je toch niet dat het jou overkomt. Denk je dat jij net op een andere plaats of op een ander tijdstip bent als het gebeurt. En al helemaal niet dat het gebeurt tijdens een werkweek van school. School hoort saai te zijn en stomvervelend veilig. Hoe onnozel die gedachte is, komt nu pas bij me binnen. En toch wil het er nog steeds niet in. Lijkt het op een afgrijselijke slechte film met levensechte beelden waar ik slechts toeschouwer in ben geweest. Bijna alsof ik naast mijn lichaam heb gestaan en er met afschuw naar heb staan kijken. Want als ik iets anders geloof, dan betekent het dus dat we alle vier echt slachtoffer zijn van een terroristische aanslag. Niet alleen voor nu. Dit valt nooit meer te vergeten of weg te stoppen. Levenslang.” - Loïs


Na het lezen van dit boek ook, wat voor Wendy ook ‘een andere weg inslaan was’, ben ik er volledig van overtuigd dat ongeacht Wat Wendy nog besluit te gaan schrijven nog in de toekomst, welk genre en welk onderwerp… Ik sta ALS EERSTE in de rij om het boek te kunnen bemachtigen en te lezen.

“Ik geloof wel dat een mens gemaakt is om stormen te doorstaan, ervan te leren en er sterker van te worden. Maar als ik al tot een besef ben gekomen , dan is het wel dat deze strijd geen winnaars kent. Hier zijn slechts verliezers. Aan beide kanten. En die strekken zich uit op fronten die vele malen verder reiken dan je op het eerste gezicht zou vermoeden. Want wat heeft het leven voor waarde als je niet naast en met elkaar kunt leven? Als je kijk op leven bestaat uit vernietiging?” - Ralph


Het is natuurlijk een YA geschreven verhaal, waardoor de schrijfstijl en de personages het boek gangbaar maken voor meerdere doelgroepen, maar waarin je tegelijkertijd dingen naar voren ziet komen welke voor volwassenen even belangrijk en mooi zijn om te lezen. Dus of je nu tiener/jong volwassen bent of volwassen; dit boek is in mijn ogen voor iedere lezer een must-read. Wendy weet een geweldige balans te brengen als het aankomt op diepgang in zowel verhaal als personage ontwikkeling, het naar voren brengen van een intense spanning alsook het belichten van zwaar beladen maar heel belangrijke onderwerpen.

“Soms moet je dingen niet uitstellen. Soms moet je niet tot morgen of nog langer wachten. Soms moet je het moment gewoon gelijk pakken en moet je niet ingehaald willen worden door de tijd. Daarvoor is het leven simpelweg te kort.”
- Wendy Brokers, de Laatste Halte