Simpel plot met verwarrend hoofdpersonage

Een kruising tussen Vampire Academy en Harry Potter. Dat belooft een hoop, toch? Ik was benieuwd of Vamps aan mijn verwachtingen kon tippen, dus laten we er niet lang omheen draaien en snel in gaan duiken.

Welkom op Vamps!
Dillon wordt door zijn vader naar deze afgelegen school in de Zwitserse Alpen gestuurd. Hij heeft niets gemeen met de andere leerlingen: ze zijn arrogant, bloedmooi en… vampiers. Wat doet hij hier? Maar al gauw komt Dillon erachter dat hij anders is dan hij altijd dacht. Ook al komt hij niet uit een machtige vampierfamilie, hij blijkt de meest bijzondere leerling van allemaal. Bloed liegt niet. En terwijl Dillons krachten als vampier groeien, groeit ook het gevaar…

De plot is simpel, maar vermakelijk. De link met Harry Potter en Vampire Academy is snel gevonden: Je volgt hoofdpersonage Dillon in een schooljaar op Vamps. Hij woont dus normale lessen bij, maar leert ook steeds meer over vampiers, zichzelf en er is natuurlijk een flinke dosis drama en romantiek in het spel. De plot bouwt tevens op naar een hoogtepunt, al gebeuren er pas interessante wendingen op ongeveer de helft van het boek. Hierdoor, en omdat er nu eenmaal een hoop klasgenoten worden geïntroduceerd in één keer, mist het verhaal wat vaart. De zinsbouw is echter simpel, en er gebeurt genoeg om je geboeit te houden.

De hoofdpersoon in het verhaal is Dillon, en hoewel je door zijn acties een idee krijgt van hoe hij in elkaar zit, strookt dat een beetje met zijn woorden en gevoelens. Je krijgt namelijk niet zo’n goed beeld van zijn werkelijke gedachten omdat deze nu eenmaal weinig beschreven worden, en ik me niet helemaal kon binden aan Dillon. Hij is verliefd op de ene, laat zich verleiden door de ander, is het ene moment hartstikke onzeker en het volgende moment niet meer. Zijn gedachten, vooral over de meiden op Vamps, tuimelen over elkaar en zijn soms wat overbodig. De doelgroep is dan ook niet zo duidelijk voor mij: De acties en gedachten (en ook de zinsbouw en de plot) voelen een beetje voor de doelgroep 12 tot 15 jaar, zoals Harry Potter, maar sommige expliciete scènes zijn dan misschien weer niet geschikt.

Ben ik laaiend enthousiast over Vamps: Vers Bloed? Nee. Kon het verhaal me geboeid houden? Ja. Ben ik benieuwd naar een vervolg? Ja. Vers Bloed verdient dus zeker een voldoende en is erg leuk voor de fans van een (light) Dark Academia en vampierenboeken. Wellicht is het ook een goed vervolg op Harry Potter, als je wat ouder bent en deze reeks hebt verslonden. Als je verwachtingen niet torenhoog zijn, zul je je best vermaken met dit boek.