Onnodig tweede deel

Vier maanden geleden werd de beruchte tweeling van Wit Londen verslagen. Sindsdien is Kells leven verbonden aan dat van Rhy, iets waar zij beiden niet goed mee kunnen omgaan. Rhy voelt zich schuldig, Kell voelt zich opgesloten. Het is ook vier maanden geleden dat Lila uit het leven van Kell verdween. Zij verdween uit Rood Londen om als dief op een schip te werken. Maar Rood Londen maakt zich nu op voor de grootse magiewedstrijd: De Elementenspelen. En zowel Kell als de kapitein van Lila willen daar aan deelnemen.

Na een veelbelovend eerste deel valt De kleuren van schaduw tegen. Het interessante concept van de vier Londens wordt niet verder uitgewerkt en Kell komt in dit deel ook nauwelijks Rood Londen uit. Ook de magie komt er in dit deel mager vanaf. In dit deel draait het om de magiewedstrijd en daar is natuurlijk magie voor nodig, maar verder komt de magie niet echt aan bod.

Die magiewedstrijd vormt de hoofdlijn van het boek. Jammer, want echt interessant is het niet. Er lijkt hier vooral voor gekozen om actie in het verhaal te brengen. Het voegt echter niets relevants toe aan de verhaallijn van de serie en voelt daardoor onnodig aan. Af en toe is het verhaal zelfs wat saai en daardoor voelt het soms echt als doorploeteren om het boek uit te kunnen lezen. De informatie die wél belangrijk is voor het laatste deel, had ook in een paar hoofdstukken verteld kunnen worden.

De keuze voor een tussendeel voelt al met al niet heel logisch aan en de vraag komt dan ook op waarom er niet voor een duologie gekozen is. De schrijfstijl in De kleuren van schaduw is prima, maar dat is niet voldoende om het verhaal te redden.