A royal 17 going on 18

Zoals wel meer mensen heb ik niet zoveel op met het koningshuis en de koninklijke familie, maar ik werd getriggerd doordat Claudia de Breij het geschreven heeft. Nu ben ik ook niet zo’n grote van van Claudia dat ik alles van haar moet lezen, maar ik vind haar schrijfstijl en plezierig. Claudia schrijft op dezelfde manier als waarop je iets met gesproken worden verteld en dan ook nog zo informeel dat het net lijkt of je een doodgewoon gesprek met haar bent aangegaan.

Het boek begint niet bij de geboorte van Amalia, maar juist bij het punt waarop Claudia gevraagd wordt om het boek te schrijven. Het boek bevat misschien wel veel informatie over het leven van Amalia, maar eigenlijk is het een verhaal over Claudia en haar kennismaking met Amalia. Die kennismaking begint natuurlijk in het heden en daarom begin het boek ook met verhalen over wie Amalia nu is. Het blijkt dat zij een vrij gewone tiener is al zal ze vast wel de druk van verwachtingen voelen en die meenemen in de keuzes in haar leven. Maar zoals iedere tiener vind ze haar vriendinnen, familie en hobby's belangrijkrijk maar ook heeft ze tijd om ontspannen over het leven te filosoferen. Aanvullend wordt ook haar verleden als klein meisje kort besproken en ook wat ze van de toekomst verwacht, maar dat gedeelte blijft kort en vaag. Het is namelijk wel begrijpelijk dat je nog niet precies weet wat je wil in het leven, al is Amalia wel erg duidelijk over het stichten van een gezin (in de verre toekomst). Gedurende het boek lijkt het net of twee vriendinnen over hun dagelijkse bezigheden aan het kletsen zijn. Zo zijn ze bij de manege geweest, bij de strandtent, langs de basisschool geweest en het huis verkent. Deze verschillende locaties zijn eigenlijk heel gewoon voor een tiener, zolang je er het woord koninklijk er maar niet voor zet.

Claudia de Breij sluit het verhaal onder andere af dat ze Amalia ook tegen zichzelf heeft beschermd tijden het schrijven van het boek, wat ik erg moedig van haar vind. Claudia heeft een kans gehad die niet iedereen aangeboden wordt. Het lijkt mij dan heel logisch dat je het onderste uit de kan wil halen en het liefste alles wil weten, maar dat is door de wijze keuze van Claudia niet gebeurd. Het gaat immers om onze toekomstige koningin en hoe graag we ook willen beweren dat we alles van haar willen weten, wil je ook dat bepaalde dingen aan de verbeelding overgelaten worden.