De erfzonde van Hortense: wanneer geloof waanzin wordt.

Met 291 levert Gert Erauw een psychologische thriller af die onder je huid kruipt en daar blijft nazinderen. Het vertrekpunt is tegelijk absurd en pijnlijk herkenbaar: Hortense Van Kleef, een weduwe straft haar kinderen met een levenslange schuld die ze niet hebben gemaakt. De ironie is dat ze dit doet met een bijna religieuze toewijding – alsof haar waanzin heilig is verklaard.

Erauw tekent Hortense als een matriarch die niet enkel de sleutels van het familiefortuin bezit, maar ook de macht over de morele codes van haar nageslacht. De kinderen slikken, knikken en buigen, totdat Hortense besluit haar intrek te nemen in Zorgresidentie Ochtenddauw – uiteraard op hun kosten. Wat begint als een schijnbaar banale rekening mondt uit in een afgrond van paranoïde spanningen, misleidingen en keuzes die geen uitweg meer kennen.

De kracht van 291 zit in het messcherpe spel tussen moreel gelijk en moreel failliet. Erauw legt bloot hoe principes een ankerpunt kunnen zijn, maar evengoed een molensteen om de hals. De lezer voelt gaandeweg dat er geen ontsnapping is, dat de afdaling onafwendbaar is – en dat maakt dit boek zo beklemmend.

Met sobere maar trefzekere taal bouwt Erauw een thriller die meer is dan spanning alleen: het is een dissectie van familiebanden, erfzonden en de dunne scheidslijn tussen vroomheid en waanzin. 291 is tegelijk duister en onthullend, en je sluit het boek af met de ongemakkelijke vraag wat je zelf zou doen in het gezicht van een morele val zonder vangnet.

Een huiveringwekkende aanrader voor wie durft kijken naar de duistere kanten van loyaliteit en geloof.