Een kinderstem die je niet meer loslaat.

Duivelskind is geen boek dat je zomaar even leest. Het is een aangrijpende, rauwe autobiografische thriller die je vastgrijpt bij de keel en je niet meer loslaat. Elle Dolores Heirman neemt de lezer mee in het donkere universum van haar jeugd, waarin liefde geen vanzelfsprekendheid is, en veiligheid een luxe waar Esther, het hoofdpersonage, enkel van kan dromen.

Wat Duivelskind zo bijzonder maakt, is de messcherpe eerlijkheid waarmee het verhaal wordt verteld. Heirman spaart zichzelf niet, maar ook de lezer niet. Elk hoofdstuk voelt als een inkijk in een schrijnende realiteit die zich schuilhoudt achter keurige gevels en nette praatjes. De contrasten zijn schrijnend: een schattig dorp, een verzorgd huis, en tegelijk een kind dat dagelijks geconfronteerd wordt met vernedering, angst en mishandeling.

De kracht van dit boek zit in de details. In de zinnen waarin Esther met lood in de schoenen naar huis terugkeert. In de kilte van Moeders stem, de willekeur van haar woede-uitbarstingen, en de schrijnende afwezigheid van bescherming, zelfs als Vader wel thuis is. Het voelt soms alsof je door een sleutelgat gluurt naar een wereld waar je eigenlijk liever niet van wil weten, maar precies daarom is dit boek zo belangrijk.

Heirman schrijft met een sobere, maar doeltreffende stijl die de gruwel net daardoor nog harder laat binnenkomen. Geen overbodige franjes, geen overdreven dramatisering, gewoon de naakte waarheid van een kind dat jarenlang heeft moeten vechten voor bestaansrecht, voor liefde, voor een beetje warmte.

Wat dit boek doet, is meer dan een verhaal vertellen. Het confronteert. Het stelt ongemakkelijke vragen over loyaliteit, over de blinde vlekken van de buitenwereld, over hoe mishandeling zich moeiteloos kan verbergen achter het masker van een 'gewoon gezin'. En misschien wel het pijnlijkst: over de manier waarop kinderen vaak zelf de schuld lijken te dragen van het onrecht dat hen wordt aangedaan.

Duivelskind is niet zomaar een boek, het is een noodkreet, een getuigenis en een aanklacht in één. Het leest als een thriller, maar raakt als een tragedie. Voor wie de moed heeft om te kijken naar wat liever onzichtbaar blijft, is dit een absolute aanrader. Een indrukwekkend en noodzakelijk werk dat lang blijft nazinderen.