Wanneer de zee geheimen fluistert.

Michel Bussi staat bekend om zijn vermogen om thrillers te verweven met menselijke drama’s, en Het kind in de golven is daar opnieuw een overtuigend bewijs van. In dit boek neemt hij de lezer mee naar het schilderachtige, doch onheilspellende Saint-Jean-de-Luz, waar een ogenschijnlijk eenvoudige stranddag uitmondt in een nachtmerrie: de tienjarige Esteban verdwijnt spoorloos.

Tien jaar later, op exact dezelfde plek, duikt een jongen op die sprekend op Esteban lijkt. Voor de buitenwereld is hij Tom, een gewone jongen uit de Auvergne. Maar voor Maddi, de gebroken moeder, is hij zonder enige twijfel haar verloren zoon. Wat volgt is geen klassieke zoektocht naar de waarheid, maar een psychologisch geladen verhaal over verlies, hoop, en de grenzen van moederliefde.

De start van het boek is langzaam, iets wat sommige lezers misschien als een hindernis ervaren. Toch is deze trage opbouw functioneel: Bussi neemt de tijd om zijn personages diepte te geven en het Baskische decor zorgvuldig te schetsen. Deze gelaagdheid betaalt zich later ruimschoots uit. Naarmate het mysterie zich ontvouwt, groeit de spanning subtiel maar onverbiddelijk, tot je als lezer compleet wordt meegesleurd in Maddi’s obsessieve zoektocht.

Wat dit boek bijzonder maakt, is niet alleen de plot, die verrassend en doordacht in elkaar zit, maar vooral de morele dubbelzinnigheid die Bussi oproept. Hoe ver kun je gaan in de naam van liefde? Wat als je gevoel ingaat tegen de feiten? En wie heeft het recht om de waarheid te claimen?

Het kind in de golven is meer dan een thriller. Het is een melancholisch en meeslepend verhaal over verlies en de ondraaglijke kracht van herinnering. Bussi bewijst opnieuw dat hij niet alleen spanning weet te creëren, maar ook emotionele diepgang durft te tonen. Een aanrader voor wie houdt van literaire thrillers met een ziel.