Een warm fluisteren van kerstmagie.

Kerstgefluister is zo’n boek dat je niet zomaar “leest”, maar waar je in terechtkomt alsof je zacht een kamer wordt binnengeleid waar het nog ruikt naar kaneel, mandarijntjes en een vleugje dennennaalden. Annick Bardijn heeft met deze bundel twaalf verhalen geschreven die allemaal hun eigen toon hebben, maar samen één sfeer vormen: warm, sprankelend en een tikje betoverend.

Wat me meteen opviel, is hoe natuurlijk de verhalen aanvoelen. Geen opgelegde glitter of suikerzoete clichés, maar echte emoties en herkenbare personages – mensen zoals jij en ik – die net op het juiste moment een glimp krijgen van iets groters. Soms is dat iets grappigs of vertederends, soms iets dat zachtjes onder de huid kruipt en blijft nazinderen. Bardijn verstaat de kunst om het alledaagse nét dat beetje meer te geven, waardoor je na elk verhaal even wil blijven zitten om na te voelen.

Een mooie meerwaarde is de subtiele verwijzing naar de Heilige Nachten. Voor wie daar vertrouwd mee is (of nieuwsgierig naar wordt), geven die verhalen een extra laag betekenis, alsof er tussen de woorden door een oude, fluisterende wijsheid meereist. Maar ook wie puur voor ontspanning leest, wordt hier helemaal in meegenomen – zonder dat het zwaarmoedig wordt.

Dit is zo’n boek dat je gerust midden in december naast de kerstboom leest met een mok warme chocomelk… maar net zo goed in de zomer op een terras met ijsthee. Want waar Kerstgefluister écht over gaat, is niet alleen kerstmis als feest, maar kerst als gevoel: dat kleine moment waarop je hart even openklapt en de wereld net iets zachter en mooier lijkt.

Een warme, sfeervolle bundel die uitnodigt om te vertragen, te voelen en je even te laten raken. Perfect als cadeautje – aan jezelf, of aan iemand die je graag een beetje licht gunt.

En pas op: je zou zomaar kunnen eindigen met een glimlach… én met het gevoel dat er in de lucht inderdaad iets te fluisteren valt.