Meeslepend en realistisch

MIJN MENING OVER DE UITSTRALING VAN HET BOEK:
Geeft precies weer waar het verhaal zich afspeelt.

MIJN MENING OVER DE INHOUD:
Het boek leest vlot, korte hoofdstukken en prettige schrijfstijl. Is ingedeeld in 5 delen en eindigt daar waar het eerste deel begon.

De roman begint met een prachtige quote van Martinus Nijhoff:
Dat wie sterft pas ziet,
Hoe dieper het bloed is,
Dan de hemel hoog.

Ruben inmiddels bijna 74 jaar oud en oudste zoon van de familie Sievez blikt terug op zijn leven, de herinneringen aan zijn vader, moeder Margje en jongste broer Thomas. Draaide het in Knielen op een bed violen voornamelijk om zijn vader en het geloof nu leren we Margje beter kennen door de ogen van Ruben. Had zij een geheim? Komen we er achter wat er allemaal omging in het hoofd van Ruben én Thomas. Beide zonen hadden een nauwe band met Margje. Elk op hun eigen manier. Het zijn drie intrigerende levens, veel emoties die nooit uitgesproken werden, die hun tol eisten en nu in de gedachte van Ruben de revue passeren. Zelf was hij altijd op zoek naar de goedkeuring van zijn moeder, in veel dingen vaak onzeker bij wat hij deed of zei. Thomas daarentegen zocht de goedkeuring van zijn vader. Afwijzing door Margje naar Ruben toe en voor Thomas door zijn vader. Beiden verlangend naar liefde en erkenning. Steeds weer teleurgesteld worden. Wat is er geworden van beide zonen?

Het verhaal gaat vaak terug in de tijd en dan weer in het heden. Toch leest het als een trein en wordt de gezinssituatie van toen prachtig beschreven. Het boek raakt je. Leest gemakkelijker en is minder zwaar dan Knielen op een bed violen. Een aanrader.