4,5/5* Een boeiend verhaal!

De hoofdstukken beginnen met de beschrijving van een stof, soms ook waar de naam van de stof vandaan komt en waarvoor de stof gebruikt wordt. Steeds weer prachtig om te lezen.

“Alpaca. Zacht, licht, warm. Het is de stof van de herinnering, roept heimwee op naar de jeugd. Afkomstig van een kleine kameelachtige, wordt gebruikt voor jassen, kleden, truien en dekens.”

Caterina groeit op bij Rosa, een weefster. Zij is degene die Caterina verzorgt.
Al in de proloog lees je hoeveel vertrouwen, informatie en liefde gedeeld wordt door deze twee personen. Je kent ze nog niet, maar het is genoeg om je te laten verleiden door de prachtige schrijfstijl van deze auteur: het maakt enorm benieuwd naar de rest van het verhaal.

“Het meisje woelt in haar bed, tussen de linnen lakens die haar verzorgster voor haar geweven heeft. Haar naam staat erop. Ze volgt het borduursel met haar vingertje en opeens ziet ze het. Het is in beginsel maar een draadje, maar dan wordt het een verhaal. Het gaat over de wind die de gordijnen wijd opent en over de zee die de vissers vergezelt die in de schemering hun netten uitgooien en die bij zonsopkomst weer binnenhalen. Het gaat over graanakkers en door bloemen wit getooide velden. En over vrouwen die gebogen zitten over hun weefgetouwen, die dromen begrijpen en weven.”

De personages zijn duidelijk beschreven; je voelt de pijn en het verdriet van de betrokkenen. Heel knap gedaan van Caboni om de twee verhaallijnen, een in het verleden en een in het heden zo neer te zetten dat de lezer gebonden blijft aan de bladzijden en de levens van deze mensen.
Het is een zoektocht zoals je deze niet eerder meegemaakt hebt.

Ook de titel en het onderwerp zijn uniek. Je zult maar een jurk hebben die op deze manier gemaakt is, met jouw dromen door de dromenweefster vastgelegd in de stoffen zakjes.
Het verhaal heeft me tot en met de laatste bladzijde kunnen boeien.