Lezersrecensie
Een rauwe, maar ook tedere zoektocht naar een tweede kans
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
Ocean Vuong, bekend om zijn poëtische en indringende stijl, levert met 'De keizer van Gladness' een verhaal af dat de lezer bij de keel grijpt en niet meer loslaat. Het is een roman die niet alleen vertelt, maar vooral laat voelen, en die een diepe indruk achterlaat lang nadat de laatste pagina is omgeslagen.
Het verhaal begint op een late zomeravond in East Gladness, Connecticut, waar de negentienjarige Hai op de rand van een brug staat, klaar om een einde aan zijn leven te maken. Dan klinkt daar de stem van Grazina, een bejaarde weduwe die lijdt aan dementie, die hem overhaalt een ander pad te kiezen. Wat volgt is de onwaarschijnlijke ontwikkeling van een band tussen deze twee ontheemde zielen. Hai wordt Grazina's mantelzorger, en gedurende een jaar ontstaat er een levensveranderende verbinding, geworteld in empathie, spirituele bezinning en gedeeld hartzeer. Deze relatie heeft de kracht om Hais kijk op zichzelf, zijn familie en de wankelende gemeenschap om hem heen te transformeren.
Naast Hai en Grazina introduceert Vuong een breed scala aan personages. Hoewel de auteur niet alle details prijsgeeft, zijn deze personages stuk voor stuk fijngevoelig beschreven. Ze leveren cruciale bijdragen aan de andere belangrijke thema's die in het boek worden behandeld: verlies, vriendschap, hoop en eerlijkheid. Hoewel de rijkdom aan personages meestal een pluspunt is, kan het soms ook aanvoelen als net iets te veel, wat de focus van het verhaal hier en daar enigszins vertroebelt.
'De keizer van Gladness' is onmiskenbaar een goed verhaal, maar de grootste kracht van dit boek ligt niet primair in de plot, hoe boeiend die ook is. De ware impact schuilt in het diepe gevoel dat het bij de lezer achterlaat. Ondanks momenten waarop het verhaal korter en minder omslachtig beschreven had mogen worden, slaagt Vuong erin voelbaar te maken waarom dit verhaal verteld moest worden. Dit zorgt ervoor dat de lezer geen enkele kans krijgt om niet betrokken te raken bij alle gebeurtenissen.
Vuong volgt de cycli van geschiedenis, herinnering en tijd om te onthullen hoe liefde, arbeid en eenzaamheid de fundamenten van het Amerikaanse leven vormen. In de kern is 'De keizer van Gladness' een gedurfde en epische vertelling over wat het betekent om aan de zelfkant van de maatschappij te leven en de wonden onder ogen te zien die onze collectieve ziel blijven achtervolgen.
Vuongs karakteristieke schrijfstijl – die rauwheid paart aan elegantie door middel van tederheid – schittert volop in dit verhaal over verlies, hoop en de vraag hoever we bereid zijn te gaan om een van de meest vluchtige genades van het leven te bemachtigen: een tweede kans.
Ocean Vuong, bekend om zijn poëtische en indringende stijl, levert met 'De keizer van Gladness' een verhaal af dat de lezer bij de keel grijpt en niet meer loslaat. Het is een roman die niet alleen vertelt, maar vooral laat voelen, en die een diepe indruk achterlaat lang nadat de laatste pagina is omgeslagen.
Het verhaal begint op een late zomeravond in East Gladness, Connecticut, waar de negentienjarige Hai op de rand van een brug staat, klaar om een einde aan zijn leven te maken. Dan klinkt daar de stem van Grazina, een bejaarde weduwe die lijdt aan dementie, die hem overhaalt een ander pad te kiezen. Wat volgt is de onwaarschijnlijke ontwikkeling van een band tussen deze twee ontheemde zielen. Hai wordt Grazina's mantelzorger, en gedurende een jaar ontstaat er een levensveranderende verbinding, geworteld in empathie, spirituele bezinning en gedeeld hartzeer. Deze relatie heeft de kracht om Hais kijk op zichzelf, zijn familie en de wankelende gemeenschap om hem heen te transformeren.
Naast Hai en Grazina introduceert Vuong een breed scala aan personages. Hoewel de auteur niet alle details prijsgeeft, zijn deze personages stuk voor stuk fijngevoelig beschreven. Ze leveren cruciale bijdragen aan de andere belangrijke thema's die in het boek worden behandeld: verlies, vriendschap, hoop en eerlijkheid. Hoewel de rijkdom aan personages meestal een pluspunt is, kan het soms ook aanvoelen als net iets te veel, wat de focus van het verhaal hier en daar enigszins vertroebelt.
'De keizer van Gladness' is onmiskenbaar een goed verhaal, maar de grootste kracht van dit boek ligt niet primair in de plot, hoe boeiend die ook is. De ware impact schuilt in het diepe gevoel dat het bij de lezer achterlaat. Ondanks momenten waarop het verhaal korter en minder omslachtig beschreven had mogen worden, slaagt Vuong erin voelbaar te maken waarom dit verhaal verteld moest worden. Dit zorgt ervoor dat de lezer geen enkele kans krijgt om niet betrokken te raken bij alle gebeurtenissen.
Vuong volgt de cycli van geschiedenis, herinnering en tijd om te onthullen hoe liefde, arbeid en eenzaamheid de fundamenten van het Amerikaanse leven vormen. In de kern is 'De keizer van Gladness' een gedurfde en epische vertelling over wat het betekent om aan de zelfkant van de maatschappij te leven en de wonden onder ogen te zien die onze collectieve ziel blijven achtervolgen.
Vuongs karakteristieke schrijfstijl – die rauwheid paart aan elegantie door middel van tederheid – schittert volop in dit verhaal over verlies, hoop en de vraag hoever we bereid zijn te gaan om een van de meest vluchtige genades van het leven te bemachtigen: een tweede kans.
1
Reageer op deze recensie