4,5/5* Heb lef en durf los te laten!

De auteur heeft ook hier weer gebruik gemaakt van korte zinnen zonder moeilijke woorden, waardoor het verhaal heel soepel leest. Bovendien is het verwoorden van gevoelens en gebeurtenissen heel knap gedaan. Dat zijn nog maar een paar van de mooie eigenschappen van deze auteur.

In de hoofdstukken waarin we lezen over de hoofdpersoon wiens verhaallijn we op dat moment volgen, worden behalve dit personage ook de personen uitgebreid voorgesteld die met dit personage in verband staan. Dat is prettig voor de rest van het verhaal. Je weet dan over wie je leest.

Op natuurlijke manier zet de auteur een bepaalde sfeer neer:
"Hij loopt achter me aan, ploft op een stoel achter de keukentafel, aait verstrooid de rug van Sierewiet, die allemansvriend, die ven langs de tafelpoot komt strijken, en kijkt dan naar me. Het is gek, maar ineens eb ik het gevoel alsof hij daar gewoon hoort, achter mijn keukentafel; alsof hij hier woont. Ik schud maar even mijn hoofd; ik zal wel nog niet helemaal wakker zijn."

In het verhaal is behalve ernst ook humor aanwezig; vaak in een enkele zin waardoor alles toch een beetje luchtiger wordt om te lezen.

Soms spat de romantiek van de bladzijden af, zonder overdreven te zijn:
" 'Goed', zeg ik, en ik voel in mijn hart dat ik dat woord nog heel vaak tegen hem zal zeggen. Waarschijnlijk, hopelijk, mijn leven lang. En dan laten we elkaar los, ik zwaai hem uit bij de voordeur en zak vervolgens als een verliefde zachtgekookte wortel tegen de deurstijl terwijl ik zijn wegrijdende auto nakijk."

'Thuiskomen' is een heerlijke roman vol romantiek en humor, liefde en verdriet, maar ook met een waarschuwende vinger naar verhoudingen. Soms zijn ze niet zoals lijkt en laten we ons toch meeslepen omdat we denken dat we niet anders kunnen.
Heb lef en durf los te laten!