Meer dan alleen school en romantiek

De Duitse Sarah Sprinz is 27 jaar en heeft al verschillende boeken op haar naam staan. Met het eerste deel uit de 'Dunbridge Academy'-serie scoorde ze een ware hit op TikTok. Nu het naar het Nederlands is vertaald door Sylvia Wevers, kunnen wij ook genieten van het dark academia-verhaal over Emma en Henry.

Emma is vanaf haar tienerjaren opgegroeid in Duitsland bij haar moeder. Waarom haar vader hen verlaten heeft, weet ze nog steeds niet. Wanneer ze ingeloot wordt om te studeren aan Dunbridge Academy in Schotland, ziet ze haar kans schoon. Ze gaat naar de plek waar haar ouders elkaar hebben ontmoet en zal zich dichter bij haar vader bevinden dan ooit, misschien vindt ze daar antwoorden. Na haar aankomst worden haar verwachtingen in eerste instantie overtroffen. Ze raakt bevriend met Tori en de intrigerende Henry. Toch blijkt er een keerzijde aan het schoolse leven te zitten; overdag lijkt iedereen een hardwerkende student, terwijl er ’s nachts verboden feestjes gehouden worden in de donkere gangen van de kostschool. Ook voeren macht en intrige de boventoon. Zal Emma het hoofd boven water kunnen houden en antwoorden krijgen op haar vragen?

Na de reis die Emma aflegt vanuit Duitsland naar Schotland wordt de dark academia-sfeer van het verhaal al snel neergezet. Een oud, afgelegen gebouw, nachtelijke uitstapjes in de donkere gangen. Daartegenover staat de titel, die wel enigszins misleidend kan zijn. De middernachtsfeesten, waar enthousiast over wordt verteld, vinden inderdaad plaats, maar hebben een minder grote rol dan je zou verwachten. Wat belangrijker is en uitgebreider wordt weergeven, is het leven op een kostschool: het leven op kamers, omringd door scholieren, presteren, rivaliteit, verliefd worden en andere puberproblemen komen aan bod. Sprinz gaat zelfs nog een stapje verder. De hoofdpersonages zijn in principe vrij jong voor een roman, met zeventienjarigen zou het eerder naar een Young Adult-boek neigen, zeker in het begin van het verhaal. Naarmate er meer diepgang en heftigere thematieken aan bod komen, verdwijnt dat grotendeels. De rol van vertrouwenspersonen zowel op school als in de privésfeer komt aan bod, net als sterke of juist gebroken familiebanden en rouwverwerking.

De onderlinge rivaliteit en de vriendschappen die ontstaan worden goed opgebouwd en uitgewerkt. Je weet binnen no-time de onderlinge relaties van de leerlingen te peilen. Toch zijn niet alle tegenwerkende krachten die het de hoofdpersonages moeilijk maken even realistisch. Mr. Ward, een van de docenten op Dunbridge Academy, laat zeer onprofessioneel gedrag zien ten opzichte van Emma. Hoewel het een noodzakelijk kwaad is voor de plot, komt het onrealistisch over en voelt het geforceerd. De manier waarop hij zijn afkeer zo duidelijk laat blijken ligt er gewoon te dik bovenop. Het lijkt bijna niet mogelijk dat dit gedrag niet meer opvalt en dat hij er dus mee weg kan komen. Aan de andere kant is het wel een thema dat besproken mag en moet worden, alleen wordt met deze uitwerking de plank een beetje misgeslagen.

De hoofdpersonages, Emma en Henry maken hier veel van goed. Zo is Emma een toegankelijk personage. Met enkele tegenslagen in haar verleden staat ze er nu redelijk sterk voor, hoewel ze er nog regelmatig de gevolgen van ondervindt. De ontwikkeling die zij doormaakt op gebied van familie en vriendschap voelen overigens minder intens dan die van Henry. Henry is een gevoelig, realistisch en bijna tastbaar personage. Hij komt levensecht over, zij het wat aan de zachte kant. Het is dan ook fijn en vernieuwend om een boek te lezen waarin het mannelijk hoofdpersonage geen onweerstaanbare bad boy is die door niemand te breken is behalve dát ene meisje. Henry laat zien hoe het is om te leven – met alle fijne momenten, maar ook met harde tegenslagen. Hij gaat moeilijke gesprekken of zijn emoties niet zomaar uit de weg. De moeite en de kracht die iemand moet hebben om dit te bereiken, zijn allemaal in zijn personage terug te vinden. Emma is de toevoeging die hun samenzijn een mooi en compleet geheel maakt. Ze hebben beiden sterke en minder sterke kanten en vullen ze elkaar goed aan. De secundaire personages zijn divers en zeker niet allemaal even sympathiek, maar zij verrijken het verhaal en geven een perfecte opening voor het volgende deel.

Middernachtsfeest is een heerlijk 'dark academia'-boek dat meer dan alleen romantiek en het schoolleven beschrijft.