Aantrekken en afstoten

Mate van Ali Hazelwood pakt de draad op in dezelfde wereld als Bride, maar dit keer volgen we Koen en Serena. Wanneer Serena onverwacht in Koens leven belandt, dwingt een reeks gebeurtenissen hen samen op pad, tegen de regels in, en met een aantrekkingskracht die ze eigenlijk niet mogen erkennen.

In dit vervolg op Bride verschuift de spotlight dus volledig naar twee nieuwe personages, die wel sterk verbonden blijven met Lowe en Misery. Die laatste twee zijn echter weinig aanwezig, wat verrassend genoeg helemaal niet stoort. Integendeel: het geeft de mogelijkheid om je volledig op Koen en Serena te focussen. Hun dynamiek is anders, maar niet minder intrigerend. Het voelt alsof Hazelwood bewust kiest voor een andere invalshoek, zonder steeds te leunen op de geliefde hoofdpersonages uit het eerdere boek.

Het begin van het verhaal kan wat verwarrend zijn, vooral door de voortdurende wisseling tussen tijdslijnen. Om de beurt wordt er over het verleden en heden geschreven en het kost even tijd om te begrijpen wat waar thuishoort. Gelukkig brengt Hazelwood later meer rust aan. De verhaallijnen worden consistenter, beter te onderscheiden en uiteindelijk blijft alleen de huidige tijdlijn over. Dan begint het verhaal pas echt adem te halen, en wordt duidelijk waarom die opbouw nodig was.

Hazelwoods schrijfstijl blijft sterk: vlot, vrij meeslepend en hier en daar heerlijk sarcastisch. Toch draait Mate opvallend veel om één centraal element: alfa-mannen en hun magnetische band met hun metgezellen. Koen is een alfa die zich aan strikte regels moet houden, waardoor hij niet mag toegeven aan de aantrekkingskracht tot Serena. Dat levert een flinke dosis seksuele spanning op, maar inhoudelijk blijft het verhaal hierdoor wel érg eenvoudig—zeker wanneer daar nog een externe dreiging bovenop komt.

Mate is een vermakelijke uitwerking van een eenvoudige verhaallijn.