Sprookjes en superhelden bestaan echt!

Tijdens een koude Halloween ontmoet Aaliyah een superheld: Connor Roe. Ze hebben een geweldige tijd, maar zien elkaar daarna niet meer. Tot Aaliyah twee jaar later de kans van haar leven krijgt: seniorredacteur worden bij een groot tijdschriftbedrijf. Ze moet alleen een interview zien te regelen met de meest begeerde vrijgezel van New York… Connor Roe.

De start van dit verhaal was naar mijn mening buitengewoon waanzinnig, in de goede zin van het woord. Een sprookjesfiguur die een superheld ontmoet en een geweldige avond tegemoet gaan? Dat lijkt de meest perfécte manier om iemand te ontmoeten. De manier waarop Aaliyah en Connor de uren die ze met elkaar doorbrengen zonder elkaars namen te weten, is gewoon weg fantastisch. Hun toewijding, hun sympathie, de krachtige vriendschap die tussen hen ontstaat. Om jaloers op te worden. Alles voelt aan als een sprookje dat eigenlijk te mooi is om waar te zijn, maar toch komt er een eind aan. Eigenlijk veel te snel.

Want als het verhaal een tijdsprong maakt en we in een heel andere situatie belanden, blijkt dat zowel Aaliyah als Connor de nodige dingen hebben meegemaakt. De eerste hoofdstukken lieten hier soms wel iets over doorschemeren, maar het voelde zo dromerig en prachtig, dat de manier waarop die wolk ineens uit elkaar spat, vrij grotesk aanvoelt. Na deze wending leer je beide personages pas echt kennen. Er wordt ingegaan op hun verleden, op hun sterke kanten maar ook op hun zwaktes. Deze informatie laat hen alleen maar realistischer overkomen. En als lezer smacht je naar het moment waarop de twee elkaar weer zullen ontmoeten.

Als het uiteindelijk zo ver is en ze door Aaliyahs baan meer en meer tijd met elkaar door brengen, komt het sprookjesachtige gevoel wat in het begin van het verhaal werd opgebouwd, weer een beetje terug tot leven. De manier waarop ze elkaar nog aanspreken met ‘Roodkapje’ en ‘Captain’ maakt het helemaal af. Hierdoor merk je al snel dat deze twee mensen voor elkaar gemaakt zijn. Ze vullen elkaar aan, begrijpen elkaar door en door, maar toch staan beiden verledens hun toekomst in de weg. Het is dan ook onvermijdelijk dat het verhaal op een gegeven moment een emotionele en aangrijpende wending neemt.

De schrijfstijl van Cherry is heerlijk meegaand, soepel en doorweven met hier en daar de nodige humor. De verwijzingen naar superhelden, sprookjes en alles wat daarbij komt kijken, geeft extra diepgang in het verhaal. Doordat het verhaal vanuit beide perspectieven is geschreven, krijg je als lezer de nodige geschiedenis te weten. Hierdoor is het vrij gemakkelijk te raden waar de personages op vast zullen gaan lopen. En toch brengen deze onthullingen behoorlijk wat emoties met zich mee.

Maar net als je denkt dat het wat dat betreft iets te voorspelbaar is, heeft de auteur nog enkele verrassingen voor je in petto. Op die manier worden de plotwendingen net nog een tandje spannender en interessanter, waardoor het tweede deel van het verhaal in één ruk uit te lezen is. Daar waar het begin nooit had hoeven eindigen, stapelt de hoop naar een mooi einde zich steeds verder op. Natuurlijk weet de auteur dit op een prachtige manier samen te brengen en al enkele kleine hints weg te geven over welk personage het derde deel in deze serie zal gaan.

Oostenwind heeft een krachtig, emotioneel en mooi passend plot. Dit is een prachtig verhaal dat je opnieuw laat geloven in sprookjes en superhelden.