Interessant plot maar niet zo spannend

Ik werd geïnspireerd om ‘De zondaar’ te lezen door de publiciteit die het boek in de krant kreeg. Als boeken ergens uit de schappen worden gehaald, word ik ontzettend nieuwsgierig… In ‘De zondaar’ stuurt Hans Faber zijn hoofdpersoon, misdaadverslaggever Vince van Zandt, naar Urk om daar onderzoek te doen naar de vreemde moorden die de plaats teisteren. Vanuit deze gesloten gemeenschap komt maar weinig nieuws naar buiten, laat staan nieuws wat zo schokkend is als deze gruwelmoorden. Alle moorden hebben een aantal zaken met elkaar gemeen, dus Vince en de politie gaan er al snel vanuit dat er sprake is van een seriemoordenaar. Vince’s hoofdredacteur heeft echter een appeltje met hem te schillen nadat Vince een artikel heeft gepubliceerd dat gerectificeerd moet worden. Hoofdredacteur De Geus werkt het onderzoek van Vince tegen door te stellen dat hij zich maar een poosje koest moet houden en bureaudiensten te draaien.

Het plot van ‘De zondaar’ sprak me aan. Een mix tussen de Da Vinci code, met een religieus geheim wat ontrafeld moet worden, en een politieroman. Dat klonk me als muziek in de oren. Het plot wat Faber verzonnen heeft kwam goed uit de verf en was interessant. De dader heeft een interessant motief om zijn misdaden te begaan, maar wat me tegenstond was de vertelvolgorde. Het wordt je als lezer vrij snel duidelijk wie de moorden pleegt en waarom. Na de tweede moord zag ik dat het boek nog niet op de helft was, maar de spanning was er wel uit: wat valt er nog te ontrafelen? Faber belicht in de rest van het boek hoe Vince achter de dader aan gaat, welke aanwijzingen hij vindt die in de richting van de dader wijzen, en er zitten ook nog wat kleine verrassingen in de speurtocht. Dat was goed uitgewerkt, maar ik had liever gehad dat ik als lezer nog niet precies wist hoe de vork in de steel zat.

Qua personages vond ik ‘De zondaar’ wisselend. Zowel Vince als de moordenaar leken rechtstreeks uit een blockbuster gestapt: een diepe snijwond in het been of gebroken ribben houden hen niet tegen om allerlei gevechtshandelingen te doen of hard te rennen en te springen. Doe het ze maar na. :-) Aan de andere kant vond ik de vrouwelijke bijrollen wel interessant. Vince’s nieuwe collega Iris weet vanalles over digitale opsporingstechnieken, en advocaat Gea puzzelt met Vince in de Bijbel om nieuwe aanwijzingen te vinden.

In het begin van het boek dacht ik dat de bevolking van Urk / de streng gelovige gemeenschap clichématig neergezet zouden worden. Een aantal uitspraken van Vince en zijn sparringspartners deed mij vrezen dat we weer in de tegenwoordig veelgebruikte tegenstelling Amsterdam vs. ‘Platteland’ zouden belanden, maar daar werd ik op het verkeerde been gezet. Na het hele boek geluisterd te hebben merkte ik dat Faber in het begin van het boek de contrasten bewust uitvergrootte, om ze gedurende het verhaal verder te nuanceren. De gesprekken tussen de personages over religie en Bijbelteksten vond ik respectvol en interessant. Goede manier van vertellen door Faber.

Al met al vond ik ‘de Zondaar’ een boeiend verhaal. Als de vertelvolgorde anders was geweest had ik het boek wellicht vier of vijf sterren gegeven, maar dat ik al zo snel het wie en waarom wist, benam mij toch wel het leesplezier. Desondanks ga ik een andere keer nog een ander deel uit de Van Zandt reeks lezen, want dit fantasierijke plot smaakt naar meer. Eens kijken of de vertelvolgorde in andere delen anders loopt.