Een origineel en onderhuids verhaal dat beklijft

Wat mij direct opviel aan Een soort eelt is de originele invalshoek en de eigen stem van Rinske Bouwman. Ze weet op een bijzondere manier het alledaagse te laten wringen, zonder dat het zwaar of gekunsteld wordt. Het ongemak, de afstand tussen mensen, de worsteling met verwachtingen – het wordt allemaal met subtiele, soms zelfs droogkomische precisie beschreven.
De stijl is trefzeker en verfrissend: niet overdadig, maar juist suggestief. Bouwman schrijft alsof ze precies weet hoeveel ze moet zeggen om de rest in stilte te laten resoneren. Dat maakt dat het boek onder je huid kruipt. Sommige scènes of zinnen bleven bij mij hangen zonder dat ik precies kon uitleggen waarom – en dat bedoel ik als een compliment.
Niet elk hoofdstuk of personage pakte me even sterk, en op momenten had het tempo voor mij iets hoger gemogen. Maar dat deed weinig af aan de kracht van het geheel. Ik waardeer vooral de originaliteit waarmee Bouwman schrijft – het voelt als iets nieuws, iets eigens.
Al met al geef ik Een soort eelt vier sterren. Een opvallend debuut dat me nieuwsgierig maakt naar wat Bouwman hierna zal schrijven