Lezersrecensie
Alles komt goed
Deze recensie is eerder verschenen op vrouwenthrillers.nl
Harriet Tyce is in november 1972 in Edinburgh geboren en daar opgegroeid als oudste dochter van een gepensioneerde rechter. Nadat ze haar studie aan de universiteit van Oxford had afgerond, werkte ze tien jaar als strafrechtelijke advocaat. In 2005, net na de geboorte van haar zoon, probeerde ze eerst parttime te werken, maar stopte uiteindelijk met haar werk als advocaat. Ze volgde een studie in creatief schrijven en verschillende verhalen werden afgewezen. In 2019 werd haar debuutthriller ‘Bloedsinaasappel’ gelanceerd. ‘Alles komt goed’ is haar tweede thriller.
Sadie Roper en haar dochter Robin vertrekken na de scheiding van Sadie en Andrew van Brooklyn naar London waar Sadies moeder haar kleindochter een erfenis heeft achtergelaten. Als voorwaarden heeft Sadies moeder vast laten leggen dat ze alleen de erfenis kunnen ontvangen als ze in haar oude huis zullen wonen en Robin naar de prestigieuze meisjesschool Ashams gaat. De school waar Sadie zelf ook geweest is en allesbehalve fijne herinneringen aan heeft.
Vanaf de eerste schooldag is dan ook al direct duidelijk dat er zowel binnen als buiten de schoolpoort weinig veranderd is. Zowel moeder als dochter worden het slachtoffer van ondenkbare pesterijen.
Sadies oude schoolvriendin Zora woont nog altijd in de buurt en met haar hulp kan Sadie weer aan het werk als junior advocaat en mag ze assisteren bij de verdediging van een leraar die beschuldigt wordt van grensoverschrijdend gedrag.
Harriet Tyce heeft een intrigerende schrijfstijl. Doordat alle gebeurtenissen vanuit het perspectief van Sadie worden verteld, zijn de emoties die Sadie doormaakt heel herkenbaar. De beschermingsdrang die ze voelt richting haar dochter, de twistzieke, bemoeizuchtige en competitieve moeders die ze dagelijks tegenkomt en dan nog de beschuldigde leraar in de rechtbank waar ze op een vreemde manier compassie voor voelt. Ondanks dat zowel Zora als Sadie regelmatig terugblikken op hun afschuwelijke tijd op de Ashams, wordt nergens echt duidelijk wat er dan gebeurd is. Ook de reden van haar scheiding blijft lang mysterieus.
De schuingedrukte, korte hoofdstukken die zich op een zondag afspelen voegen een gevoel van onderhuidse beklemming toe die uiteindelijk leidt tot een stormachtige ontknoping.
Door de afwisseling tussen de twee verhaallijnen blijft de spanningsboog strak gespannen en blijft de lezer tot de laatste pagina geboeid.
Harriet Tyce is in november 1972 in Edinburgh geboren en daar opgegroeid als oudste dochter van een gepensioneerde rechter. Nadat ze haar studie aan de universiteit van Oxford had afgerond, werkte ze tien jaar als strafrechtelijke advocaat. In 2005, net na de geboorte van haar zoon, probeerde ze eerst parttime te werken, maar stopte uiteindelijk met haar werk als advocaat. Ze volgde een studie in creatief schrijven en verschillende verhalen werden afgewezen. In 2019 werd haar debuutthriller ‘Bloedsinaasappel’ gelanceerd. ‘Alles komt goed’ is haar tweede thriller.
Sadie Roper en haar dochter Robin vertrekken na de scheiding van Sadie en Andrew van Brooklyn naar London waar Sadies moeder haar kleindochter een erfenis heeft achtergelaten. Als voorwaarden heeft Sadies moeder vast laten leggen dat ze alleen de erfenis kunnen ontvangen als ze in haar oude huis zullen wonen en Robin naar de prestigieuze meisjesschool Ashams gaat. De school waar Sadie zelf ook geweest is en allesbehalve fijne herinneringen aan heeft.
Vanaf de eerste schooldag is dan ook al direct duidelijk dat er zowel binnen als buiten de schoolpoort weinig veranderd is. Zowel moeder als dochter worden het slachtoffer van ondenkbare pesterijen.
Sadies oude schoolvriendin Zora woont nog altijd in de buurt en met haar hulp kan Sadie weer aan het werk als junior advocaat en mag ze assisteren bij de verdediging van een leraar die beschuldigt wordt van grensoverschrijdend gedrag.
Harriet Tyce heeft een intrigerende schrijfstijl. Doordat alle gebeurtenissen vanuit het perspectief van Sadie worden verteld, zijn de emoties die Sadie doormaakt heel herkenbaar. De beschermingsdrang die ze voelt richting haar dochter, de twistzieke, bemoeizuchtige en competitieve moeders die ze dagelijks tegenkomt en dan nog de beschuldigde leraar in de rechtbank waar ze op een vreemde manier compassie voor voelt. Ondanks dat zowel Zora als Sadie regelmatig terugblikken op hun afschuwelijke tijd op de Ashams, wordt nergens echt duidelijk wat er dan gebeurd is. Ook de reden van haar scheiding blijft lang mysterieus.
De schuingedrukte, korte hoofdstukken die zich op een zondag afspelen voegen een gevoel van onderhuidse beklemming toe die uiteindelijk leidt tot een stormachtige ontknoping.
Door de afwisseling tussen de twee verhaallijnen blijft de spanningsboog strak gespannen en blijft de lezer tot de laatste pagina geboeid.
1
Reageer op deze recensie
