Een roadtrip met een rugzak vol zorgen, hoop en hilariteit.

Soms lees je zo’n boek waarbij je na de laatste bladzijde even een moment moet nemen. Omdat het verhaal nog in je hoofd zingt. Omdat je even terug wilt naar die personages. Onder de sterren van Virginie Grimaldi is er zo één. En geloof me: dit was voor mij één van de mooiste boeken van 2025!

Grimaldi (voor mij tot nu toe een onbekende naam) weet precies de juiste snaar te raken. Ze neemt je mee in het leven van Anna, een moeder die met kunst- en vliegwerk haar hoofd boven water probeert te houden. De torenhoge schulden, paniekaanvallen en haar bijbaan als serveerster drukken zwaar op haar schouders. En dan verliest ze ook nog haar werk. Waar een ander de handdoek in de ring zou gooien, pakt Anna – impulsief als nooit tevoren – het camperbusje van haar vader en sleurt haar twee dochters mee op een roadtrip richting het noorderlicht. Letterlijk én figuurlijk op zoek naar licht in de duisternis.

De manier waarop het verhaal wordt verteld is heerlijk. Drie perspectieven, drie totaal verschillende stemmen, en toch voelt het als één vloeiend geheel. Anna is de overbelaste moeder met een groot hart en een hoofd vol zorgen. Chloé, de 17-jarige dochter, vertelt haar verhaal via haar blog – gevoelig, zoekend, soms rauw eerlijk. En dan is er Lily, de 12-jarige jongste dochter die haar hilarische observaties opschrijft in haar dagboek dat ze “Marcel” noemt. Haar droge humor zorgt regelmatig voor een spontane lach. (Serieus, wie zegt er nou: “Wat handig: het is binnen zo klein dat je kan koken terwijl je zit te kakken” als ze een camper instapt?!)
Maar laat je niet misleiden door de luchtigheid: dit verhaal snijdt serieuze thema’s aan. Scheiding, pesten, geldproblemen, mentale gezondheid – alles komt voorbij. Grimaldi slaagt er echter in om de balans perfect te houden. Het raakt, zonder dat het te heftig wordt. Het lacht, zonder oppervlakkig te worden.

Grimaldi schrijft beeldend, liefdevol en met een scherp oog voor de menselijke psyche. Je reist niet alleen mee in een camper richting het noorden, je reist vooral mee in het hoofd en hart van drie vrouwen op zoek naar een beetje grip, een beetje rust en heel veel liefde.

Onder de sterren is een verhaal over vallen en weer opstaan. Over doorgaan terwijl je eigenlijk niet meer kunt. Maar vooral over de liefde tussen moeder en dochters. Onvoorwaardelijk, soms knetterend ingewikkeld, maar altijd raak. Ik heb gelachen. Gehuild. En vooral: genoten.