Vrede

Als in 1972 de napalmbom op Noord Vietnam valt is het leven van de dan achtjarige Kim Phuc Phan Tni op slag verwoest.
Kim heeft een leuke onbezorgde jeugd met hardwerkende ouders en acht broertjes en zusjes. Doet het goed op school heeft vriendinnen en de familie belijdt het Caodai geloof en zijn zeer regelmatig in de tempel te vinden.
Bij het bombardement verbrandt een groot gedeelte van haar lichaam. Kim ligt dan drie dagen in het mortuarium en is nog steeds in leven. Dan begint de zware strijd om te overleven,de verschrikkelijke pijnen, de reactie van de omgeving en haar eenzaamheid.
Bij haar geloof voelt zij zich niet meer thuis en zij komt in contact met het christelijke geloof. Regelmatig twijfelend, soms argwanend, niet begrijpend leert zij Jezus kennen en vertrouwd daarna blindelings op Hem.
Zij ontvlucht met haar man het communistische Vietnam en gaat naar Canada waar zij een nieuw leven opbouwen en krijgen hier twee zoons. Haar man en kinderen ervaren ook Gods goedheid en leven hiervoor.
Hoewel haar leven beslist niet over rozen gaat vind zij innerlijke vrede bij de Heer en iedereen wenst zij deze vrede toe. Ieder uur van de dag voelt zij haar brandwonden, maar toch kan zij de daders vergeven en hoopt dat deze personen ook de vrede bij de Heer vinden. Door de lezingen die zij geeft over het bombardement, is ook het vertellen over haar geloof een groot goed geworden.
Een prachtig citaat uit het boek: Wij kunnen de geschiedenis niet veranderen, maar wel de toekomst beter maken door lief te hebben.
Dit boek maakt je klein en laat je nadenken. Wat een prachtige vrouw is Kim, zo puur maar ook heel menselijk met alles wat daar bij hoort.
De cover van het boek staat nog op mijn netvlies als de dag van gisteren.