Liefde en hoop in een oorlog

“ Bobby Dear “ geschreven door Lenny van Gessel.

In het voorwoord lezen we dat de auteur in gesprek is met de “oude man ” het is de bijnaam van haar opa die deze naam prima vindt.
Na zijn dood heeft de auteur een gesprek met haar oma, deze is nog heel goed van geest al heeft de dood van haar man wel wat met haar gedaan. Oma vertelt aan haar kleinkind Lenny dat zij nog altijd de brieven heeft bewaard die opa en zij tijdens de tweede wereldoorlog aan elkaar geschreven hebben en niet echt weet wat ze hiermee moet doen. Je kunt het al raden, Lenny gaat zorg dragen voor de brieven en nadat oma ook is overleden ontstaat er een plan waarvan wij hier de uitkomst zien en mogen lezen.
Negentienhonderd zevenendertig, Bobby en Lenny twee leuke jonge mensen ontmoeten elkaar in het Feyenoord stadion en er is direct een klik. Beide zo groen als gras met een grote dosis jeugdige overmoed.
Heel voorzichtig gaan ze elkaar brieven schrijven en zien, maar het houd niet echt stand. Na ruim twee jaar is er weer een ontmoeting en de vlam laait direct weer op.
De oorlog is inmiddels een feit en daardoor kunnen ze niet meer gaan en staan waar ze willen. Er ontstaat een prachtige en ontroerende briefwisseling tussen hen beide die de hele oorlog zou blijven duren.
De brieven worden letterlijk in het boek vermeld en je leert ze beide heel goed kennen dit is heel warm om te lezen.
Hoe twee mensen de oorlog beleven en doorkomen.
Je leert ze beide goed kennen met hun humor, zorgen, emoties en hun kijk op het leven. Op papier kun je meer schrijven dan een, een op een gesprek zo ook hier tijdens hun briefwisseling.
Het is een verhaal met een stukje menselijke geschiedenis over de beleving van twee jonge mensen tijdens de tweede wereldoorlog. Het was een fijne leeservaring en doet eer aan de hoofdpersonen.