Spannende en rijke historische roman over liefde, macht en verraad.

Catharina Botermans schreef een boeiende roman over Fiora, een fictieve hofdame van Catherine de Medici. We zien Catherine, als een zieke en gebrekkige vrouw in haar nadagen. Ze blikt terug op haar handelingen en keuzes. Uit alles blijkt dat ze weliswaar veel van haar kracht verloren heeft, maar haar ware aard verloochent ze niet. Ze is nog steeds in staat tot intriges en machtsspelletjes. Duidelijk is, dat ze maar één doel voor ogen heeft: de voortgang van het huis van
Valois. Daaraan maakt ze alles ondergeschikt.
Door de keuze van het vertelperspectief ziet de lezer ook andere kanten van Catherine. Zo vertelt de nar Guillaume over het verlies van haar kinderen (acht van de tien). Door de ogen van Fiora zie je haar afhankelijkheid en kwetsbaarheid. Haar keuze voor macht versus liefde.

De Inzichten over hoe religie, macht en politiek op elkaar inwerkten, zijn goed verweven in het verhaal. Met name in de dialogen tussen Catherine en Fiora.
Deze roman is een mooie combinatie van een verhaal over Catherines hofdame, Fiora -haar dilemma’s wat betreft loyaliteit en liefde- en het grote verhaal van keuzes die Catherine heeft gemaakt om de balans te bewaren.

De spannende draad van Fiora zorgt voor toegankelijkheid waardoor meer lezers worden bereikt dan wanneer het alleen een biografie zou zijn.
Ik vind dat de inzichten van Catherine heel helder zijn neergezet. De dialoogvorm maakte dat je als lezer erbij betrokken raakte.
Het taalgebruik is helder, de roman leest soepel.
Een kritisch punt: de proloog wordt aan het einde letterlijk herhaald. Voor mij had dat geen meerwaarde. Deze proloog gaf m.i. te veel weg van het verhaal in een te vroeg stadium.
De decadente sfeer aan het hof had voor mij nog wat meer aanvulling mogen hebben, zodat bepaalde scènes minder geïsoleerd zouden zijn.

Samenvattend: een mooi debuut dat ik met veel plezier gelezen heb.