Ontroerend boek, prachtig geschreven

Ik heb al verschillende boeken van Lucas Zandberg gelezen en weet daarom dat hij een uitstekend verteller is met een aangename schrijfstijl.
Rustimo vind ik tot nu toe zijn beste boek: ontroerend, boeiend van het begin tot het eind. De afwisselende perspectieven geven verdieping en maken het verhaal levendig.
De manier waarop met “het geschenk” (Rustimo) van de onderkoning van Egypte aan keizerin Sisi werd omgegaan is bij tijd en wijle tenenkrommend. Ik voelde regelmatig een plaatsvervangende schaamte voor de beledigende manier waarop Rustimo werd behandeld.
En dat is wat een boek moet doen: de lezer raken zonder het oordeel van de auteur. Lucas Zandberg heeft zich zo verplaatst in zijn personages dat je ze van binnenuit leert kennen.
Het boek raakt een actueel thema: hoe is het om door huidskleur, sociaal milieu buitenstaander te zijn in de maatschappij? Hoe is het om
niet gezien te worden wie je werkelijk bent?
Rustimo deed zijn uiterste best om wat men van hem vroeg zo goed mogelijk te doen. Maar hoe moeilijk is het om de codes te leren kennen in een vreemde en onwelwillende omgeving zonder dat iemand je echt wegwijs maakt.
Gedurende het lezen van “Rustimo” hoopte ik voortdurend dat hij eens echt “gezien” zou worden. Helemaal op het eind in hoofdstuk 64 kreeg ik antwoord op mijn vraag. Welk antwoord zal ik hier niet zeggen. Dan moet je het boek toch echt zelf lezen.
Ik ben tijdens het lezen ook geïnteresseerd geraakt in wat keizerin Sisi werkelijk beweegt. Gelukkig schreef Lucas Zandberg daarover een boek: “Mijn leven is van mij.” Van harte aanbevolen.