Dagdromend verdwalen naar een kasteel

Daydreamer vertelt het verhaal van Lora. Door toeval, of was het toch door het lot, belandt ze bij de poorten van een kasteel. Warm wordt ze ontvangen, maar al snel merkt ze dat het kasteel een geheim herbergt. Ze probeert dag voor dag, met ups en downs, mee te leven met de andere bewoners en op die manier haar plek te vinden.

“Wat verwacht werd om een dag vol rozengeur en maneschijn te worden, draaide uit tot een dag vol verwarring en momenten waarin ik werd meegezogen in draaikolken van verdriet” (p 204)

Maar in haar achterhoofd spelen haar gedachtes met het mysterieuze geheim. Welke rol is hierin voor haar weggelegd?

De personages in Daydreamer zijn voor zover mogelijk, goed en realistisch uitgewerkt. Elk karakter heeft wel iets van herkenbaarheid waardoor ze realistisch en “normaal” overkomen. De kasteelbewoners hebben met elkaar gemeen dat zij naast dit “normale” toch ook een ietwat geheimzinnige, mysterieuze sfeer om zich heen hebben hangen. Door heel het boek heen voelt de lezer aan dat er meer te ontdekken is, maar krijgt niet alle antwoorden voorgeschoteld. De geheimzinnige sfeer blijft.
Amaryllis is daarnaast een typische stiefzuster. Soms wat gemeen, vaak met de eer ervandoor gaande, maar uiteindelijk met een klein hartje.
Lora leert de lezer het beste kennen als een jong en redelijk naïef meisje. Maar al snel valt ook haar intuïtieve karakter op. Lora is introvert, gevoelig en wat dromerig, maar zou daarnaast ook maar zo kunnen verassen in daadkracht.

Daydreamer is wat traag in opbouw en het bevat weinig tempowisselingen wat enerzijds eentonigheid in de hand werkt, en anderzijds van toegevoegde waarde is op de zachte en dromerige sprookjessfeer van het boek.
Hoewel er voor het grootste gedeelte gesproken kan worden over een, voor zover mogelijk binnen het sprookjesgenre, goede realistische weergave, lijkt de artistieke vrijheid een aantal keren een vlucht te nemen waardoor het wat aan geloofwaardigheid moet inbinden. Daarnaast zijn sommige stukken zodanig uitgebreid uitgewerkt dat het wat omslachtig leest.
Het boek bevat meerdere invloeden van de sprookjes “van toen”, maar gemengd met de creativiteit van de schrijfster is er zeker voor gezorgd dat dit moderne sprookje echt de moeite waard is en uiteindelijk een heel nieuw sprookje is geworden. Het verhaal is dus niet geheel “nieuw”, maar het is wel verrassend goed nieuw gemaakt.

Luna van Roosen debuteert met dit eerste deel van haar tweeluik. Haar schrijfstijl is jong en simpel in de basis, maar toch weet ze ook te verrassen met een zeker gevoel voor poëzie. Haar verwijzingen naar diverse stukken van Shakespeare geeft een zekere meerwaarde aan het geheel.
Haar schrijven leest haast verlichtend, zacht en dromerig, waardoor het ook vaak leidt tot zintuiglijke beschrijvingen.

De uitstraling van Daydreamer verdient meer dan een hartverwarmend applaus. De coverafbeelding en de verzorging van de binnenkant, onder andere door de mooie illustraties, zijn nagenoeg perfect en geven een gevoel van een luxe sprookje. Een zijdezacht leeslint had dit plaatje compleet gemaakt.

Daydreamer heeft een vreselijk open einde waardoor ik niet kan wachten op het vervolg. Night thinker, deel 2 van deze tweeluik, wordt verwacht in het voorjaar van 2020.

Van mij krijgt Luna van Roosen met dit mooie debuut 3,5 ster, afgerond naar 4 hele mooie welverdiende sterren.