Lezersrecensie
Inkijk in gevangeniswezen
Christine Otten geeft met dit boek een inkijkje in het leven van gedetineerden in de gevangenis.
Katrien Achenbach wordt gevraagd schrijfworkshops te geven in de gevangenis. Zo komt ze in aanraking met de tweede hoofdpersoon Luc, die levenslang heeft. Luc moet iets verschrikkelijks hebben gedaan, maar uit wat hij schrijft komt een gevoelige man naar voren, belezen en met veel interesses. Ik was wel nieuwsgierig naar wat hij gedaan heeft en wat leidde tot deze daad, maar daar komen we in het boek niet achter.
Het boek wordt verteld vanuit deze hoofdpersonen Luc en Katrien. Afhankelijk van wie aan het vertellen is verandert de schrijfstijl. Ik heb daar toch wel moeite mee gehad. Als Luc schrijft verdwijnt de interpunctie. Net als het ontbreken van namen boven de hoofdstukken haalde dit voor mij de vaart uit het boek. Dan moest ik elke zin nogmaals lezen om in gedachten de punten en komma's te noteren. Dat 'remmend lezen' vond ik minder prettig!
Het boek maakt dat je je enorm bewust wordt van het uitzichtloze leven van levenslang gestraften. Het is moeilijk jezelf onder die omstandigheden intact te houden. De zin van het leven verdwijnt toch een beetje.
Het leuke van meedoen aan de leesclub was dat Christine zelf meedeed. Dit bracht extra verdieping!
Katrien Achenbach wordt gevraagd schrijfworkshops te geven in de gevangenis. Zo komt ze in aanraking met de tweede hoofdpersoon Luc, die levenslang heeft. Luc moet iets verschrikkelijks hebben gedaan, maar uit wat hij schrijft komt een gevoelige man naar voren, belezen en met veel interesses. Ik was wel nieuwsgierig naar wat hij gedaan heeft en wat leidde tot deze daad, maar daar komen we in het boek niet achter.
Het boek wordt verteld vanuit deze hoofdpersonen Luc en Katrien. Afhankelijk van wie aan het vertellen is verandert de schrijfstijl. Ik heb daar toch wel moeite mee gehad. Als Luc schrijft verdwijnt de interpunctie. Net als het ontbreken van namen boven de hoofdstukken haalde dit voor mij de vaart uit het boek. Dan moest ik elke zin nogmaals lezen om in gedachten de punten en komma's te noteren. Dat 'remmend lezen' vond ik minder prettig!
Het boek maakt dat je je enorm bewust wordt van het uitzichtloze leven van levenslang gestraften. Het is moeilijk jezelf onder die omstandigheden intact te houden. De zin van het leven verdwijnt toch een beetje.
Het leuke van meedoen aan de leesclub was dat Christine zelf meedeed. Dit bracht extra verdieping!
1
Reageer op deze recensie