Een steengoede zomer thriller!

Begin december 2024 kreeg ik de vraag of ik mee wilde lezen met het manuscript en ik was direct enthousiast.

Des te leuker is het dan om het boek nu nog eens te lezen en te ontdekken wat er met o.a. mijn feedback is gebeurd.
Vera heeft goed naar haar proeflezers geluisterd. Nu snel door naar mijn recensie.

Vanaf de allereerste pagina waan je je op het altijd bruisende Curaçao. Ik hoor de zee ruisen, de Caraïbische klanken van de trommels klinken rustig in mijn oren.
De zon zindert op mijn huid en een zachte zeebries geeft verkoeling. Langzaamaan start het verhaal een neemt misdaadjournaliste Iris ons mee in haar dagelijks leven. Al snel wordt ze op de redactie overgeplaatst naar het onderwerp Sport en Cultuur, iets wat ze absoluut niet leuk vindt. Tot ze verslag mag doen van het North Sea Jazz Festival en haar idolen de Blue Girls mag interviewen. Als dan plotseling een roadie van de band verdwijnt en een set hele dure blauwe diamanten worden ontvreemd gaat Iris op onderzoek uit.

Vera heeft een fijne schrijfstijl die ik al had opgemerkt in haar debuutthriller ´Onheilspad´ (deze is gelukkig weer in paperback verkrijgbaar). Hierdoor leest het boek makkelijk weg en bouwt ze de spanning op. Zonder te veel weg te geven, omdat ik echt vind dat je deze heerlijke zomerse thriller moet gaan lezen tijdens je vakantie op de camping, aan het zwembad of op het strand, durf ik te zeggen dat hij veel beter is dan de gemiddelde Linda van Rijn. Er is namelijk veel beter nagedacht over de uitwerking van het plot en de weg erna toe. We eindigen nogal met knal en dat is tof. Heel tof. Ik had deze uitkomst niet verwacht en dat maakt de thriller steengoed.
Ik heb ervan genoten en hoop toch echt ergens dit jaar of begin volgend jaar weer een nieuwe manuscript van Vera te mogen mee lezen. No pressure hoor!

Ik waardeer hem met 4 sterren.