Een slow burner die aanvoelt als een lomme zonnige stranddag

Ik was ontzettend blij met het e-recensie exemplaar van ‘Ik zie je volgende zomer’ van Annabel Monaghan. Zo blij dat ik het op mijn e-reader zette en vrolijk verder ging lezen om mijn fysieke TBR stapel te verminderen. Het boek compleet vergetend. Oeps!

Gelukkig realiseerde ik me de afgelopen dagen het bestaan van deze titel weer. (Nee geen zorgen hoor, ik heb geen beginnende dementie) Ik begon met lezen en zat meteen in het verhaal. Monaghan pakt je direct, net zo als ze dat al had gedaan bij ‘Nora schrijft haar eigen verhaal’. Je ruikt de zee, je voelt de zon op je huid en haast filmisch speelt het verhaal voor je ogen af.
Fijn, heel fijn. Het verhaal over Sam en Wyatt haar buurjongen is een slow burn die start als ze kind zijn en plots eindigt in hun tienerjaren.

Ruim 10 jaar doen ze heel hart hun best elkaar te ontlopen….. tot dat die ene zomer ze weer samenkomen op de plek waar het begon.

Lees zelf dit heerlijke verhaal nu het zo lekker weer is. Het zal je niet tegenvallen.

⭐️⭐️⭐️⭐️

Dankjewel A.W. Bruna voor dit recensie exemplaar.