Een intrigerende roman die het lezen waard is!

“Onder duizend vlaggen” van Aukelien Weverling gaat over radicalisering, maar op een subtiele en persoonlijke manier. Hoofdpersoon Frida Overveen, schrijver en moeder, kijkt vanaf een Turks eiland terug op haar leven. Terwijl ze haar jeugd en moederschap overdenkt, beschrijft ze ook hoe de wereld volgens haar steeds donkerder wordt.

Weverling schrijft beeldend en bijna poëtisch. Het boek opent met de brand in de Notre-Dame, wat meteen de toon zet: grote wereldgebeurtenissen worden verbonden aan morele vragen en persoonlijke overtuigingen. Door het verhaal heen passeren aanslagen, corona, klimaatverandering en maatschappelijke spanningen de revue. Frida keert zich steeds meer af van de samenleving, vooral wanneer blijkt dat haar zoon hoogbegaafd is en zij hem probeert af te schermen van ‘het domme volk’.

Hoewel het boek beklemmend en somber is, is het verloop daardoor ook voorspelbaar. De radicalisering van Frida wordt duidelijk beschreven, maar had wat dieper uitgewerkt mogen worden, vooral in haar relatie met haar zoon en haar man. De vraag waarom de ene mens radicaliseert en de andere niet, blijft onbeantwoord.

De kracht van het boek zit vooral in de taal en het ritme: de zinnen worden gaandeweg langer en zwaarder, alsof Frida steeds verder vastloopt in haar gedachten. “Onder duizend vlaggen” is geen licht leesplezier, maar wel een knap geschreven roman die een verontrustend beeld schetst van vervreemding.

Ik geef 3,5 ster