Vluchten voor het leven

“Ze wist dat ze bleef vluchten van zichzelf. Ze wist dat ze bleef vluchten van haar gevoelens. Maar ze kon niet anders. Ze was er nog niet aan toe om erover na te denken. Om zichzelf pijn te doen met wat ze wist. Om na te moeten denken over een vervolg. Om de beste oplossing te moeten kiezen. Als die beste oplossing al zou bestaan.”

De jonge studente Laura vertrekt midden in de nacht stilletjes uit haar ouderlijk huis. Haar idee om weg te lopen ontstaat in een opwelling en is alles behalve goed gepland. Ze durft haar ouders niet meer onder ogen te komen omdat er iets gebeurd is wat haar behoorlijk uit het lood geslagen heeft en waardoor ze zelf eerst haar eigen gedachten op een rijtje wil zien te krijgen.

Het verhaal van Laura wordt vanuit verschillende perspectieven verteld en wordt afgewisseld tussen het heden en het verleden. Stukje bij beetje kom je meer te weten over het gezin waarin ze opgroeide en dat haar vormde tot de persoon die ze vandaag de dag is. Soms komt ze nogal naïef over en denk je dat het verhaal over een jonger persoon gaat, maar als je kijkt naar dat stukje opvoeding en gezinsleven is dat ook wel weer heel logisch en past het goed bij haar karakter. Michelle neemt je écht mee in het hoofd van Laura, waar het eerst één grote warboel is, maar waar ze later steeds beter haar gedachten kan ordenen als de ergste angst en schrik voorbij is. Dat stukje van wanorde naar orde komt goed in het boek naar voren en is precies zoals het verhaal zelf ook leest. Het einde van het boek kwam behoorlijk binnen en liet me enigszins geëmotioneerd achter. Dit maakte dat ik nog even langer over het boek na bleef denken en dat vind ik een heel sterk punt. Ik ben heel nieuwsgierig naar wat deze jonge auteur nog meer in haar mars heeft en kijk uit naar haar volgende boek.