HarperCollins heeft goud in handen met de debuutthriller Dodenstoel – Pas als mijn wraak compleet is, stop ik met moorden – van de Nederlandse schrijver Johan Andersen!

Harper Collins heeft goud in handen met de debuutthriller Dodenstoel – Pas als mijn wraak compleet is, stop ik met moorden – van de Nederlandse schrijver Johan Andersen!

Uitgeverij Harper Collins heeft debutantschrijver Johan Andersen met een mokerslag op de Vlaams-Nederlandse Thrillerkaart gezet. Een mokerslag die nadreunt. Niet, omdat het een goed en lekker lezend debuut is, maar juist door de vragen die het boek op allerlei manier opwerpt: een uitdaging voor het brein om de schimmige wereld van de homeland security diensten van ons nationale veiligheidsbestel te doorgronden in het woud van vaagheden, waarmee deze diensten zich omhullen, waarbinnen hij twee nieuwe seriepersonages neerzet:
– Hamer, een gewezen commando, werkzaam voor een niet nader genoemde overheidsorgaan, die onder de dekmantel aan de slag gaat
– Neli Panka, de inspecteur van de afdeling Zware Criminaliteit; Neli is gespecialiseerd in het doorgronden van het brein van seriemoordenaars;
Beide hoofdrolspelers zijn meesters in hun vechtsporten en worden door omstandigheden gedwongen die in te zetten.
– Raaf, de bijnaam van de man die Hamer aanstuurt. De “dienst” waarvoor Raaf werkt, blijft schimmig en komt het boek ten goede, omdat je als echter thrillerlezer een inschatting moet maken van wie Raaf in werkelijkheid is en waarvoor hij staat.
Johan Andersen laat niet het achterste van zijn tong zien door alle details in zijn eerste werk in te vullen, maar dwingt ons duidelijk naar de volgende delen waarin zaken nader worden uitgewerkt. Een benadering om leeservaring prikkelend nieuwsgierig naar een vervolgdeel te houden. En dat is best knap. Anderen zullen het panklare uitwerken misschien missen, omdat zij een ander type thrillerlezer zijn. Maar het is een verademing als een debuutschrijver zo in staat is om je tot een actieve thrillerlezer te maken. Vergelijk het maar met een Dan Brown, waarvan je een nieuw boek leest en die je volledig aan de hand neemt om tot het einddoel te komen en waarbij je truckendoos eigenlijk nu wel gezien hebt en je doemd bent tot een of twee momenten waarop je zelf een inschatting kunt maken van de dader. Neen, dan geniet een rollercoaster van mogelijkheden en zoekrichtingen van naar het motief en de personificering van de dader de voorkeur. De weg om een dader vast te pinnen, is een bijzondere. Je krijgt als lezer van dit thrillerboek voldoende gelegenheid om je eigen inschattingen te maken, je eigen fouten te herkennen en het heeft kennelijk bewust een aantal losse eindjes om in vervolgdelen een aantal verrassende wendingen te voorschijn te toveren. Het ziet er naar uit dat hier bewust gekozen is voor een prikkelend debuut dat naar meer smaakt.

Eigenlijk vind ik dat ik niets over de inhoud van het boek moet vertellen, om het actieveleesplezier dat je bij dit boek ervaart niet teniet te doen. Alleen al de uitdagende ondertitel “Pas als mijn wraak compleet is, stop ik met moorden ...” is zo pakkend en activeert je afvragend brein op een zodanige wijze dat het bijna verslavend wordt. Verslavend: je wilt het boek in een ruk uitlezen. En dat komt mede doordat hij gelijk de juiste toon en setting weet te vinden.

Deze ondertitel is een thriller zinneprikkelende tekst die nieuwsgierig maakt:
• Hoeveel doden zullen er vallen?
• Waarom wil iemand wraak?
• Wie wil er wraak?
• Wat is er gebeurd om die wraakgevoelens op te wekken en wel op een zodanige manier dat je een reeks van figuren over de kling wilt jagen?
• Wat zijn de condities voor de wraakgevoelens om compleet/voldaan te zijn?
• Wie zijn de slachtoffers en wat hebben zij gedaan?
• Wat is de relatie met het object dodenstoel?
• Wie is het slachtoffer dat wraak wil?
Dit waren zo maar enige vragen. Voor het begrip Dodenstoel zou je ook een vragenlijst kunnen maken: speelt het zich af in Amerika of toch ergens anders – gaat het om de doodstraf. En zo zullen er nog wel aantal zijn die genoemd kunnen worden.

Met deze ondertitel de debutant-auteur zien dat hij in staat is om met een ogenschijnlijk korte en eenvoudige zin in staat is om het lezerthriller-DNA voor een goede thriller te activeren. Een goede thriller “opsporen” binnen een berg uiteengestalde boeken is gave. Alles moet kloppen van Cover tot titel, hoe licht het in de hand, de korte inleidende versie van de story op de achterkant. Het moet kloppen.

“Hij speelt een dodelijk spel, en geeft niet op...” kenmerk de figuur Hamer, maar is ook van toepassing van Neli. Een persoonlijk samenerkingspact tussen twee mensen in het machtsspectrum van rivaliserende “diensten” met verborgen agenda’s. Deze subtitel op de achterzijde is de basis voor het uitwerken van de hoodpersonen. De basis om er seriepersonages van te maken. De kracht van eenvoud geeft een extra dimensie aan deze nieuwe serie.

Deze recensie is 4 dikke sterren waard. De vijfde ster - de ster van het nakomen van de geschapen verwachting voor de vervolgserie, moet wachten tot de schrijver zijn volgende deel op de plank heeft liggen.

Dit boek toont aan dat schijnbare inperfectie een drijfveer is om naar een vervolgdeel te verlangen. Meer zeggen over de werking van de aanwezigheid van imperfectie in dit boek vergalt het leesplezier/-genot en dat is iets wat voorkomen moet worden.

Om recht te doen aan de inhoud van het boek en haar bijzonderheden, komt er in een later stadium een blog van mijn hand.