Gewoon goed. De voetballer en de persoon.

Marco van Basten... tegenwoordig tafelgast in Rondo. Een verademing. Zegt tijdens uitzendingen volkomen ontspannen waar het op staat en daaruit blijkt veelal zijn originele zienswijze. Bovendien komt hij daar sympathiek en soms zelfs kwajongens grappig over. Ik kende deze Marco helemaal niet. Het maakte me nieuwsgierig en deed me z’n biografie oppakken. Tot dat moment had het me tegengestaan, zowel de persoon -saai, kortaf, simpel- als het boek -dik-. In twee dagen had ik het uit en was ik een ervaring rijker: het gevoel over hem dat hij mij gaf tijdens te kijken naar Rondo, lees ik een op een terug in het boek. Natuurlijk is het leuk om wedstrijdfragmenten te herbeleven of aardig om over zijn jeugd te vernemen maar dat is niet wat mij pakt. Wat ik interessant vind is dat je tussen de regels door zijn persoonlijkheid en zienswijze leert kennen. En juist dat maakt Marco van Basten, net als de telkenmale ten tonele verschijnende Johan Cruyff, los van zijn bijzondere voetbaltalent boeiend. Vooral op het moment waarin zijn visie haaks staat op die van die andere visionair; “Ajax een goede jeugdopleiding? Welnee, die is niet beter dan die van AZ, Feyenoord of Heerenveen. Daar wordt ook goed getraind. Niet beter. Het feit dat meer talentjes naar Ajax willen maakt hun opleiding beter. Goede spelers maken elkaar simpelweg beter.” Een waarheid als een koe. Maar niemand hoor je deze waarheid zeggen. Zo zijn er talloze voorbeelden.

De spiegelingen aan zijn twee vaders, z’n biologische en z’n voetbalvader, is ook een terugkerend en boeiend item. Waar verschilt Marco van hen en waar juist niet. In beide vergelijkingen komt de zoon er in mijn optiek beter af dan z’n overleden vaders. De vergelijking met Johan doet uiteraard het meest tot de verbeelding spreken te meer daar hun onderlinge relatie, net als het leven van Marco, hoogte en dieptepunten kende. Kortom een aanrader.