Het portret van een serieslachtoffer

Aan de hand van vele films heeft men in de loop der jaren een beeld kunnen vormen van seriemoordenaars. Ietwat vreemde maar veelal engmakend normale kerels die zich periodiek vergrijpen aan veelal jonge slachtoffers. De films, vaak Amerikaanse producties, doen ons geloven dat deze maniakken voornamelijk aan de overkant van de Atlantische Oceaan te vinden zijn. Helaas weten we inmiddels "beter" en is ons bekend dat ook in België zo'n verwarde geest rondliep in de persoon van Marc Dutroux. En ook van hem hebben wij ons een beeld kunnen vormen door de berichtgeving in de media. Maar nog nooit kreeg ik een beeld bij de slachtoffers van hem of zijn lugubere evenbeelden. In films komen de slachtoffers vaak maar kort in beeld. Tekort voor een karakterschets of een inkijkje in hun belevingen. Dit bijzondere autobiografische boek doet dit juist wel en dat maakt het ronduit uniek.

Het beschrijft de belevingen van een twaalfjarig meisje dat in de handen valt van de meest beruchte en gehate van man van de Lage Landen. En het portret dat dit oplevert is indrukwekkend. Indrukwekkend omdat het de onbegrijpelijk begrijpelijke gedachtengang van een kindslachtoffer toont, de weerzinwekkende ervaringen die zij heeft moeten doorstaan en de levenskracht én (terechte) wraakgevoelens die daardoor ontluiken. De brieven van Sabine aan haar familie, waarvan zij onterecht veronderstelde dat de zieke geest Dutroux deze bij hen liet afleveren bezorgen je enerzijds kippenvel en een brok in de keel, anderzijds maken ze je -als ouder van een dochter in dezelfde leeftijd- wanhopig gek van woede.

Hoewel Sabine gelukkig en wonderbaarlijk genoeg nog leeft toont het boek ook dat haar 80 dagen durende gijzeling en misbruik haar leven en dat van haar naasten helaas volledig heeft getekend. In die zin vielen er ook in deze zaak wederom een serie slachtoffers...