Meer dan 6,2 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een man raakt versplinterd in zijn gevecht met een ondraaglijk verleden

PaulVanDukenburg 30 maart 2024
Op zekere leeftijd heeft iedereen het een en ander achter de rug, heeft het leven grote of kleine wonden achtergelaten. Soms is het goed dat serieus te nemen, maar op andere momenten is het veel belangrijker die wonden te relativeren. In dat laatste geval is het prettig als je een boek als dit uit de kast kunt halen en openslaan. Naarmate je in het boek, Jasper, Robin, Jamie en alle anderen beter leert kennen voel je al snel dat je eigen wonden best meevallen. Dat is voor de lezer een fijn gevoel, maar van korte duur, want al snel zal een gevoel van zorg en medelijden gaan overheersen. Want hoe meer we ontdekken over wat Jasper heeft meegemaakt, hoe meer wij zijn verdriet, pijn en verwijten leren begrijpen.
Zoals je misschien zult verwachten, leidt zijn wantrouwige houding, zijn blik en stem vol verwijten tot harde, kwetsende reacties. Toch herken je als lezer ook iets van jezelf in die reacties. Het voelt immers onprettig om zoveel wantrouwen te ontmoeten. Misschien heb je zelfs begrijp voor de irritaties en het ongeduld van de psychiater, als hij tegen Jasper zegt dat hij er maar beter een eind aan kan maken. Of van de politieagent die… Maar ik ga nu niet alles vertellen, daarvoor kun je beter het boek lezen.
Er is iets vreemds aan Jasper. In de basis is het redelijk normaal, gaat het om kleine dingen die iedereen wel kent. Want wie kent het niet? Dat je stem opeens vreemd klinkt, hoger of juist lager. Of dat je jezelf andere dingen horen zeggen, dan je van plan was te zeggen. Soms gaan je gedachten volgens een logica die je niet van jezelf kent. Op een ander moment lijkt het even alsof jouw gebaren opeens veel kinderlijker zijn dan normaal, of vrouwelijker. Of juist mannelijker.
Maar bij Jasper gaat het veel verder dan een kleine verandering, die je zelfs voor jezelf verbergen kunt. Of eigenlijk bij Robin, want ook dat is Jasper. En Jamie en Jerry en ….
Jasper is zo gewend geraakt ongewenst te zijn, dat hij het gezelschap, zoals iedereen dat nodig heeft, alleen in zichzelf heeft kunnen vinden. Jasper bestaat uit delen.
Met enige regelmaat zoekt hij daar professionele hulp bij, maar niemand lijkt daar moeite voor te willen doen. Uitbehandeld, uitgestoten en vergeten. Tot het moment dat hij in de veertig is en al een tijdlang Robin heet.
Op een dag wandelt een kleurige verschijning zijn huisje binnen, ze heet Michelle, ze is een jonge, enthousiaste psychologe. Ze is niet alleen vol goede bedoelingen, maar ook bereid zich in Robin, Jasper en al die anderen te verdiepen. Ze wil erover leren en hen begrijpen, zonder zich blind te staren op haar eigen kennis en zelfbeeld. Tijdens het contact tussen Jasper en Michelle leren we steeds meer over wat er met Jasper gebeurd is, wat hem heeft gevormd tot zo’n bont en blauw gezelschap. Terwijl je verder leest begint je aandacht langzaam steeds meer naar Michelle te verschuiven. Ze is zo wijs, warm en indrukwekkend. Langzaam kruipt hij uit zijn schulp, dankzij haar. Iedereen die dat nodig heeft, verdient het een vrouw als Michelle te ontmoeten. Ook ik vond dat ooit, lang geleden alweer, ik was toen nog een kind. En Net als bij mij, blijkt ook bij Robin alles een klein beetje anders te zijn, dan de meeste lezers zullen verwachten. Maar het is goed, dankzij Michelle is het uiteindelijk toch gelukt. Hij is Tim geworden.
Misschien heb jij, als lezer, ook iets van Michelle in je, die bereidheid je in een ander te verdiepen? Ook als het iemand is, die anders is dan jij en vol wantrouwen? Ik hoop het, want dit boek is het lezen zeker waard. Vanwege Jasper, maar ook vanwege die bijzondere jonge dame. En natuurlijk vanwege de mannen en vrouwen die op Jasper lijken. De uitgestotenen. De eerste pagina’s is het boek even wennen, misschien zelfs een beetje ongemakkelijk. Maar door blijven lezen gaat bijna vanzelf, vanwege de prettige schrijfstijl.

Dank je wel Jasper, Robin, Ralf en Michelle voor dit prachtige boek!

Reageer op deze recensie

Meer recensies van PaulVanDukenburg