Lezersrecensie
Grote Verwachtingen ?
Het eerste deel van Geert Maks “In Europa” had ik indertijd bedacht met een aan 5 sterren equivalente score.
De lezing van het vervolg (de met de corona-epiloog aangevulde editie van 2021) was dan uiteraard aangevat met zeer Grote Verwachtingen.
Maar het overzichtelijke en inzichtelijke geschiedenisboek zoals het eerste deel is het voor mij niet geworden.
Het tweede deel is uitgesmeerd over 14 hoofdstukken, 2 intermezzo’s, enkele “getuigenissen”, en ’n epiloog, die elk niet echt een tijdsspanne vertegenwoordigen maar wel ’n thema. G. Mak heeft elke titel wel netjes voorzien van een jaartal in vetjes afgedrukt, zodat de inhoudstafel wel chronologisch oogt, maar als inleiding op elk hoofdstuk gaat hij wel eerst weer zoveel jaren terug; ‘n thematische indeling dus.
Sommige thema’s worden zeer uitgebreid uitgelicht (minstens 3 hoofdstukken komen terug op de problematiek van de bootvluchtelingen, en zij die niet over het water komen duiken op nog andere plaatsen op; wel zes, zeven of meer hoofdstukken vallen vroeg of laat terug op het (rechtse) populisme of nationalisme, meestal dan over Polen, Hongarije of D.Trump, en finaal Catalonië; de financiële gevolgen van diverse crisissen komen ruim aan bod), andere worden eerder onderbelicht (het linkse populisme dan, de grote terreuraanslagen in Europa en de impact ervan op de maatschappij – behalve die van 9/11 in het begin van het boek), of helemaal niet meer behandeld (het tot vandaag aanhoudende moslim-terrorisme, het zeer autoritaire en buitensporige optreden van de zittende Spaanse regering en guardia civil in Catalonië, het uiterst dwingende en soms gewelddadige karakter van Angelsaksische woke-bewegingen en aanverwanten die naar Europa komen overgewaaid, … en nu even ‘n bedenking : waarom gebruikt G. Mak op diverse plaatsen de denigrerende term “witten” (die vandaag door agressieve “dekoloniserende” militanten als scheldwoord wordt gehanteerd) i.p.v. “blanken” ?).
Aanvankelijk prettig leesbaar, maar gaandeweg door het boek, kreeg ik toch het zeer onaangename gevoel dat er ’n probleem is met objectiviteit in het 2de deel van “In Europa”. Op de achterflap wordt weliswaar aangekondigd dat de schrijver de geschiedenis “vertelt en duidt”, maar belangrijke gebeurtenissen nauwelijks vernoemen en andere buitenproportioneel uitvergroten is niet meer “duiden”.
Voorbeeld ?
De moord op Wilhelmus “Pim” Fortuyn (Hilversum, 6 mei 2002, het valt nochtans in het fourchette 1999-2021 van geschiedkundige en politieke voor Europa relevante gebeurtenissen) wordt in gans het boek nergens besproken (wat de oorzaak, de aanleiding, en de gevolgen waren van deze duidelijk geplande politieke moord, die niet alleen in Nederland maar ook daarbuiten ’n emotionele shock teweegbracht, en zeker politieke consequenties had …). Het lijkt alsof deze moord wordt beschouwd als ‘n “fait divers”, ‘n “non-feit”, ’n storend element in het kraam en de agenda van deze tijdsgeest. G. Mak is toch een Nederlander ?
G. Mak heeft deze keer de geschiedenis bekeken door ’n erg gekleurde bril, hij mag dat best doen, maar ik heb m’n bedenkingen over de kleur.
Sic.
De lezing van het vervolg (de met de corona-epiloog aangevulde editie van 2021) was dan uiteraard aangevat met zeer Grote Verwachtingen.
Maar het overzichtelijke en inzichtelijke geschiedenisboek zoals het eerste deel is het voor mij niet geworden.
Het tweede deel is uitgesmeerd over 14 hoofdstukken, 2 intermezzo’s, enkele “getuigenissen”, en ’n epiloog, die elk niet echt een tijdsspanne vertegenwoordigen maar wel ’n thema. G. Mak heeft elke titel wel netjes voorzien van een jaartal in vetjes afgedrukt, zodat de inhoudstafel wel chronologisch oogt, maar als inleiding op elk hoofdstuk gaat hij wel eerst weer zoveel jaren terug; ‘n thematische indeling dus.
Sommige thema’s worden zeer uitgebreid uitgelicht (minstens 3 hoofdstukken komen terug op de problematiek van de bootvluchtelingen, en zij die niet over het water komen duiken op nog andere plaatsen op; wel zes, zeven of meer hoofdstukken vallen vroeg of laat terug op het (rechtse) populisme of nationalisme, meestal dan over Polen, Hongarije of D.Trump, en finaal Catalonië; de financiële gevolgen van diverse crisissen komen ruim aan bod), andere worden eerder onderbelicht (het linkse populisme dan, de grote terreuraanslagen in Europa en de impact ervan op de maatschappij – behalve die van 9/11 in het begin van het boek), of helemaal niet meer behandeld (het tot vandaag aanhoudende moslim-terrorisme, het zeer autoritaire en buitensporige optreden van de zittende Spaanse regering en guardia civil in Catalonië, het uiterst dwingende en soms gewelddadige karakter van Angelsaksische woke-bewegingen en aanverwanten die naar Europa komen overgewaaid, … en nu even ‘n bedenking : waarom gebruikt G. Mak op diverse plaatsen de denigrerende term “witten” (die vandaag door agressieve “dekoloniserende” militanten als scheldwoord wordt gehanteerd) i.p.v. “blanken” ?).
Aanvankelijk prettig leesbaar, maar gaandeweg door het boek, kreeg ik toch het zeer onaangename gevoel dat er ’n probleem is met objectiviteit in het 2de deel van “In Europa”. Op de achterflap wordt weliswaar aangekondigd dat de schrijver de geschiedenis “vertelt en duidt”, maar belangrijke gebeurtenissen nauwelijks vernoemen en andere buitenproportioneel uitvergroten is niet meer “duiden”.
Voorbeeld ?
De moord op Wilhelmus “Pim” Fortuyn (Hilversum, 6 mei 2002, het valt nochtans in het fourchette 1999-2021 van geschiedkundige en politieke voor Europa relevante gebeurtenissen) wordt in gans het boek nergens besproken (wat de oorzaak, de aanleiding, en de gevolgen waren van deze duidelijk geplande politieke moord, die niet alleen in Nederland maar ook daarbuiten ’n emotionele shock teweegbracht, en zeker politieke consequenties had …). Het lijkt alsof deze moord wordt beschouwd als ‘n “fait divers”, ‘n “non-feit”, ’n storend element in het kraam en de agenda van deze tijdsgeest. G. Mak is toch een Nederlander ?
G. Mak heeft deze keer de geschiedenis bekeken door ’n erg gekleurde bril, hij mag dat best doen, maar ik heb m’n bedenkingen over de kleur.
Sic.
2
Reageer op deze recensie
