Pierre Lemaitre blijft steengoed met snelle korte thriller

Het dunste boekje dat ik tot hiertoe van deze Franse meester van de thrillers en spitsvondige intrigues heb gelezen. Maar daarom niet minder, want ook deze wordt door mij toebedeeld met 5 sterren, wat de totale score van mijn kant voor deze taalvirtuoos (op een totaal van tien boeken) op vijfmaal vier sterren en vijfmaal vijf sterren brengt.

Dit boekje staat iets los van zijn befaamde Camille Verhoeven trilogie (Irène, Alex, Camille).
De onorthodoxe maar succesvolle commissaris wordt weer ingezet tegen een dreiging die het publieke leven in Parijs op losse schroeven zou kunnen zetten als de ware toedracht van het probleem naar buiten lekt.

De originele (Franse) titel van het boek (“Rosy and John”) is de zelfde als die van een chanson van de beroemde Gilbert Bécaud uit 1964.
(“Est-ce que c’est par hasard,
Que t’es au promenoir ce soir ? …
C'est plus Rosy and John,
C'est seulement John and John,
Et John, il va très bien,
Et John, il n'a besoin de rien.“).
De vader van Rosie (Rosy) heeft haar die voornaam gegeven, in 1964, ter ere van zijn idool G. Bécaud. De geflatteerde (maar iets simpel van geest) Rosie zet de “familie-traditie” voort door haar zoontje Jean John te noemen. En Jean is de inmiddels ietwat verknipte jongeman die nog bij zijn moeder Rosie inwoont, en daarmee een (op zijn minst gezegd) nogal buitengewone relatie heeft.

Totdat Jean in hartje Parijs een bom laat afgaan, met voldoende gewonden, maar (voorlopig) geen doden. En Jean staat plots voor de deur van het (intussen in paniek geslagen) politie-commissariaat, om zich aan te geven (of zich te “presenteren”).
Camille Verhoeven wordt erbij gehaald, want de jongeman wil de beroemde Franse speurder persoonlijk spreken. Jean wil dat zijn moeder (die in de gevangenis zit voor moord – waarom ? dan moet je het boek lezen) vrijgelaten wordt, zoniet gaan er nog zeven andere bommen af. De prefectuur staat op zijn kop : Camille moet binnen een paar dagen kunnen uitvogelen of (de schijnbare mentaal zieke) Jean een echte bedreiging voor de veiligheid vormt, of “simpelweg” teveel films heeft gezien.

Als ge het mij vraagt is de plot wel degelijk heel goed en best geloofwaardig (in de tegenwoordige tijd van “verwarde mensen”) (sommige andere lezers zijn minder enthousiast over het einde, maar dat is een kwestie van voorkeuren denk ik).
De plot is gewoon typisch Lemaitre.
" Pierre Lemaitre est bien, reste bien, et sera toujours très bien".

Wellicht val ik in herhaling, maar bij een boek van Pierre Lemaitre mag dat wel :
- ROSY (5 sterren)
- De grote wereld (4 sterren)
- Irène (5 sterren)
- VALS LEVEN (5 sterren) : “Onvervalst Pierre Lemaitre” : … Zo begint weer één van Pierre Lemaitre's beste. Want de beste zijn het, die thrillers van Lemaitre. En vooral omdat het stuk voor stuk uiterst originele verhaallijnen zijn, niet zo erg complex, maar wel heel spitsvondig in elkaar gestoken, en daarbij heel vlot (en cynisch) geschreven. … Stephen King noemde hem in 2015 "a really excellent suspense novelist".
- Drie dagen en levenslang (4 sterren)
- HET SERPENT (5 sterren) : “Schitterend boek” : … Pierre Lemaitre zegt over "Het serpent" dat dit zijn allereerste thriller is, die hij eerst jaren heeft laten liggen, om dan nu vanonder het stof te halen, te updaten, en te publiceren. Ongelooflijk. … Geweldige, vlotte, en humoristische schrijfstijl.
Zoals een andere lezer het zegt : "Pierre Lemaitre is bien, très bien".
- VRIJE VAL (5 sterren) : “Verrassende thrillers” : Tot hier toe kende ik Pierre Lemaitre enkel van zijn laatste, internationaal succesvolle oorlogsromans. … Tot ik uit een korte bibliografie te weten kwam dat Pierre Lemaitre in Frankrijk al veel langer een gevierd schrijver is omwille van zijn eerste misdaadromans en thrillers, o.a. de misdaadtrilogie rond de Parijse commissaris Camille Verhoeven. …
- DE SPIEGEL VAN ONS VERDRIET (4 sterren) : Zeer goede opvolger van de eerdere romans van dezelfde schrijver “Tot ziens daarboven” (verfilmd in 2017 door Albert Dupontel) en “De kleuren van de brand”.
Dit boek wordt beschouwd als het 3de deel van Lemaitre’s trilogie over de twee wereldoorlogen. …
- De kleuren van de brand (4 sterren)
- Tot ziens daarboven (4 sterren)