Boeiend verhaal rondom een boeiend onderwerp

De stenen goden draait om het mysterie van de grote stenen beelden op Paaseiland, de moai. Al sinds de ‘ontdekking’ van het eiland door Europeanen, in dit geval door de Nederlander Jacob Roggeveen (die ook de naam Paaseiland heeft gegeven), is er veel interesse over de achtergrond van deze beelden en hoe de cultuur van deze beeldenmakers tot een plotseling einde kwam. Jeroen Windmeijer heeft ervoor gekozen de theorieën hierover in de vorm van een thrillerachtig verhaal aan bod te laten komen. Er wordt door hem in het verhaal, op verschillende manieren, veel achtergrond uiteengezet. Wie minder geïnteresseerd is in dit soort cultuurhistorische vraagstukken, loopt misschien stuk op de hoeveelheid informatie, want het gaat hier en daar wel ten koste van de vaart en de spanning in het verhaal.
In het boek zijn twee verhaallijnen die hier en daar met elkaar verbonden zijn, maar dunnetjes. Een verhaallijn vindt plaats in Middelburg, waar museumconservator Monique Fierloos een expositie rondom Paaseiland en Roggeveen voorbereid. Zij schrijft ook aan een catalogusbijdrage over Roggeveen, die als aparte stukken in het verhaal zijn verweven, waardoor we als lezer het een en ander over deze bijzondere ontdekkingsreiziger en zijn ontdekking van Paaseiland meekrijgen.
De andere verhaallijn speelt op Paaseiland zelf, waar een Zeeuwse antropologiestudent Anthoni Eskens onderzoek naar de beelden en de achterliggende cultuur doet. Hij doet dat in de vorm van participerende studie, waarbij de interactie met de lokale bewoners een belangrijk onderdeel is. Die interactie zorgt voor de nodige spanning en problemen.
De verhaallijnen krijgen om en om aandacht, met korte hoofdstukken die telkens met een cliffhanger - of cliffhangertjes want ze zijn niet allemaal zo spannend – eindigen. Mede door de korte hoofdstukjes laat het boek zich vlot lezen, hoewel het ook wel eens onrustig overkomt.
Ik vond het geen echte thriller, hoewel dit geen eenduidig begrip is en er wel degelijk spannende elementen in het verhaal zitten. Er zit iets in van een whodunnit (de verhaallijn in Middelburg) en een ‘who-did-what-why-and-when’ bij de verhaallijn op Paaseiland. Wat de lezer zeker krijgt is een aantrekkelijk verhaal waarin je je kunt wentelen in de theorieën over de vreemde beelden op Paaseiland, met een stukje geschiedenisles erbij. Voor wie daarvan houdt is dit zeker een aan te raden boek.