Fraaie roman over een driehoeksverhouding en het geloof

"Het einde van de affaire" (The End of the Affair) is Greene's vierde en laatste zogenaamde katholieke roman (na Brighton Rock, The Power and the Glory en The Heart of the Matter). Het katholieke geloof speelt dus een belangrijke rol in deze roman, die tevens een sleutelroman is. Ze beschrijft de liefdesrelatie van schrijver Maurice Bendrix en de met Henry Miles getrouwde Sarah Bertram. Graham Greene zelf had vanaf 1946 een verhouding met Catherine Walston, die getrouwd was met Harry Walston. De roman is opgedragen aan "C". In 1951, toen de roman verscheen, was de affaire ten einde. Het lijkt er op dat Greene dit van zich af heeft willen schrijven.
De roman is natuurlijk meer dan een eenvoudige sleutelroman over een driehoeksverhouding. Niet voor niets wordt het een katholieke roman genoemd. Thema's zijn geloof, schuld, lijden, trouw, liefde en haat, door elkaar verweven alsof ze niet altijd onderscheidend van elkaar zijn. Het toont Greene's eigen worsteling met het katholicisme, waar hij in 1926 toe bekeerd was, bij zijn huwelijk met Vivien Dayrell-Browning. Greene voerde talloze discussies met een priester over vragen rondom het bestaan van God. Hij noemde zichzelf ook wel een katholieke agnost of zelfs katholieke atheïst.
Vergelijkbare discussies zijn ook terug te vinden in de roman Het einde van de affaire, waar Bendrix argumenten wisselt met de priester die pleit voor een katholieke dienst bij Sarahs dood. Ook de dagboeken van Sarah getuigen van een persoonlijke worsteling met de relatie van mens tot God. De twijfel wordt mede gevoed door haat; de haat jegens God vanwege het mislukken van een relatie, vanwege ongelukken is net zo goed een erkenning van God als de katholieke liefde voor God ("…ik moet niet gaan haten, want als ik werkelijk ging haten zou ik geloven").

Het boek is ook wel verschenen onder de Nederlandse titel Het einde van het spel, maar die titel is minder goed gekozen, want de affaire tussen Bendrix en Sarah staat centraal in het boek, met dus de verwijzing naar Greene's eigen affaire, die beiden beëindigd waren.